Jouw camera heeft verschillende keuze-instellingen, waarmee je de camera kan africhten. Het ene uiterste is de manuele stand waarmee je alles kan instellen. Dan heb je nog instellingen om de sluitertijd te controleren en een om het diafragma te beheersen. Het andere uiterste is de automatische groene stand waarmee je NIETS kan instellen.
Echt niets. Je mag alleen een knopje indrukken.
De camera neemt dan zelf een beslissing over het beeld en maakt daar een plaatje van. “Dit zal mijn eigenaar volgens wel bedoelen”, denkt hij en als de foto anders is dan gedacht en verwacht, is die mislukt. Maar de camera maakt de foto… niet degene die hem vasthoudt. Die moet maar afwachten wat hij krijgt voorgeschoteld.
Dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Om de verschillen te tonen maakte ik twee foto’s van mijn beertje, een beertje dat ik als klein, klein jongetje altijd mee naar bed nam. Dat beertje heb ik nog steeds, is zelfs op de slaapkamer, maar staat wel op de kast. En is nu even model.
Zie het verschil
De foto’s hieronder zijn kersvers als jpg’s van de camera getrokken. Geen bewerking op uitgevoerd. Dit zijn ze zoals de camera ze afleverde. Een foto maakte ik in de groene stand waarbij ik maar moest afwachten wat eruit zou komen. In de andere foto koos ik de Av stand voor grip op het diafragma. Oh, en de foto’s maakte ik van statief, dus precies vanaf dezelfde positie. Het zijn echt twee verschillende foto’s!
Exifdata: iso 125, 1/80e seconde, f/5.6 90 mm (camerakeuze)
Exifdata: iso 640, 1/60e seconde, f/13, 90 mm (mijn keuze)
Onmacht
Je ziet dat de ‘groene’ foto aanmerkelijk onscherper is. Het rechteroog (voor de toeschouwer links) is nog wel scherp, maar er is een groot verval naar het oortje toe. Dat is al onscherper. Dat is logisch, de camera koos in al zijn wijsheid een diafragma van f/5.6 en daardoor was de scherptediepte kleiner. De foto is wat donkerder en de kleuren zijn ook wat valer. De camera dacht zeker dat ik dit zou willen. En zelf was je machteloos. Je mocht alleen een knopje drukken.
Macht
Voor de andere foto trok ik de controle naar mij toe, koos de instelling Av zodat ik het diafragma kon dichtzetten naar f/13. Dat leek mij wel genoeg en ik nam een iso van 640, zodat mijn sluitertijd niet te lang werd. Door mijn ingreep was nu ineens alles scherp op de foto. Precies zoals ik het wilde hebben; alles scherp en goed belicht. Ik liet de camera doen wat ik wilde. Ik was de baas.
En dát is het verschil tussen onmacht en macht. Het is jouw camera en jij beslist wat ie moet doen. Niet de camera laten beslissen wat jij zou moeten krijgen.
En daarom hamer ik er steeds op om de camera van de groene automatische stand te halen. Want het kan niet zijn dat de camera uitmaakt hoe jouw vakantieherinneringen eruit zien.
De foto met de eigen keuzes heb ik gebruikt voor de eindbewerking zoals die hierboven staat.
Wil je meer weten?
Volg dan mijn online cursus basisfotografie. Je leert dan in twee uur om mooiere foto’s te maken, en je verdient de bewondering van jouw vrienden en kennissen. 👀 👍
TIP: download deze PDF in de zijbalk en zoek de kortingscode van 10% voor deze cursus.
