Dit lijkt een beetje op de Indische Waterlelies in De Efteling. Je zou er zo dansende elfjes in verwachten, dansend op de muziek van Bert Kaempfert’s Afrikaan Beat.
Het zijn twee waterlelies in bloei. Deze waterlelies zijn van de soort James Brydon. Het zijn waterplanten: de bloemen en bladeren drijven op het water, maar de wortels houden de planten op hun plaats. Met zo’n zestig soorten is dit een kleine familie. De planten komen wereldwijd voor, buiten de poolstreken en de woestijnen.
In Vlaanderen en Nederland komen van nature de gele plomp (Nuphar lutea) en de witte waterlelie (Nymphaea alba) voor. Dit is roze variant.
De plant heeft zon nodig. Alleen in de volle zon openen de bloemen. ‘s Avonds sluiten de bloemen voor de nacht. De bloeitijd is van juni tot september en de plant is ongeveer 10-30 centimeter hoog. De plant heeft verder geen bijzondere verzorging nodig, die doet het zelf wel. En verder is James Brydon geschikt voor de vijver.
Dit was een beeld wat ik al een tijdje in gedachten had. Een close-up van een waterlelie, met in de achtergrond onscherp eenzelfde bloem om het visuele gat op te vullen. Ik zie waterlelies wel vaker drijven op het water, maar dan zijn ze te klein, of niet zo roze als deze, of te ver voor een goede foto, of de belichting is niet goed, of het perspectief laat te wensen over, of ik heb een kudde mensen om mijn heen die het niet op prijs stellen als ik de tijd zou nemen voor een foto. Kortom: vaak gezien, nooit echt kunnen fotograferen.
Ik vond deze waterlelies in de Botanische Tuinen in Utrecht. De omstandigheden waren goed en ik had de tijd, dus nu was het raak. En natuurlijk staat dit werk op Werk aan de Muur!
Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!
De grote zomer van 2018 kan nu al (op 2 juli 2018) als bijzonder worden bestempeld. Warm, zonnig, en zeer droog. In dit beeld zag ik de warmte verbeeld door een werkelijk felle warme zon achter een parasol. Toen ik deze foto nam, was het “al” avond, maar niettemin nog bijzonder warm in de zon. En dus kwam de parasol erbij, en leverde dit plaatje op.
Een brandende lamp waarvan het licht tegen de muur schijnt. De lamp zelf is een metaalkleurige fitting met daarop kobaltblauw glas. Het glas loopt schuin af, in dit geval in de richting van de muur. Het lamplicht kwam in de foto als geel terug en in combinatie met het contrasterende kobaltblauw vond ik dat wel mooi.
nooit gebeurd. Ik was aan het spelen met de foto’s en probeerde of ik het beeld natuurgetrouw kon maken, voor zover dat hier kon: de maan samen met een onweersbui aan de hemel komt ook weer niet zo vaak voor. In die zin is dit beeld best bijzonder. Ik moest wel de wolken voor de maan laten schuiven en dat is hier ook wel gelukt. Daarna de belichting van beide foto’s op elkaar afgestemd en het geheel een nachtelijke uitstraling gegeven, want de onweersbui was overdag in fel daglicht genomen.
ik heb echt geen idee meer welke bloem dit is. Ik fotografeerde de bloem op 14 april 2018 in de Botanische Tuinen in Utrecht, maar ik vergat het bijbehorende bordje mee te fotograferen. Dat is wel jammer ja. De vorm daarentegen vind ik weer wel mooi: de abstracte draaiing van paarse blaadjes rondom de bloem vind ik kunstig en wel een vorm van activiteit.
