Tag: fotografie

Photoshop versus Elements, een vergelijking

Posted on by Jan vd Knaap

In Het verschil tussen Photoshop CC en zijn kleine broertje Elements gaf ik de grootste verschillen aan tussen die twee beeldbewerkingsprogramma’s. Nu zijn beide helemaal niet slecht – Photoshop CC is top en ik wil zelfs zeggen dat Elements een heel goed en voordelig alternatief is… maar die is wel voor de fotohobbyïst en de vakantiefotograaf die meer willen dan een jpg rechtstreeks uit de camera trekken, en hun foto’s ook vanuit het bronbestand Raw willen nabewerken.

Bovendien is Photoshop CC onderdeel van Adobe’s Creative Cloud Suite, die sinds 2013 alleen op abonnementsbasis is af te nemen. Dat maakt het voor de hobbyïst en vakantiefotograaf minder aantrekkelijk. Elements is gewoon in de winkel verkrijgbaar, op een schijfje in een doosje voor zeg 80 à 100 euro. En huppetee, dan ben je klaar.

Beide programma’s kunnen namelijk nagenoeg hetzelfde. Photoshop CC heeft meer functies en knoppen om de foto helemaal naar de hand te zetten. Het grootste verschil is dat Elements veelal in 8 bit werkt, waardoor je in het bewerkingsproces altijd verlies van beeldinformatie hebt. Die krijg je nooit meer terug. En je ziet het ook in de foto’s.

Nu ben ik een paar jaar geleden overgestapt van Elements 10 naar de grote broer Photoshop. Ja inderdaad, ook ik heb als armlastige startup een tijd gebruik gemaakt van Elements, en ik was er tevreden mee. Foto’s kwamen er volgens mijn toenmalige stand van ontwikkeling goed naar voren, totdat ik steeds meer tegen de grenzen van Elements aanliep. Ik zat steeds meer te zuigen op het resultaat. Ik was steeds minder tevreden. Ik wilde meer. Ik legde de lat hoger. Ik wilde upgraden. En in 2016 stapte ik over op de ‘grote’ Photoshop. Exit Elements. U wordt bedankt voor de inspanning. Maar ik moest verder.

En ja, ik zag een duidelijk verschil.

En daarom een vergelijkend warenonderzoek!

Verschillen tussen A en B in een tekst benadrukken is natuurlijk makkelijk. Maar dat maakt het voor een ander nog niet inzichtelijk hoe dezelfde foto door Elements en Photoshop worden ‘afgewerkt’. Kan je verlies aan beeldinformatie ook echt zien in een jpg, ook als die op exact dezelfde manier vanuit Raw is bewerkt in Elements en Photoshop? Een jpg is namelijk altijd 8 bit, dus dat maakt niet uit voor beide programma’s. Wat gebeurt er in het bewerkingsproces in Elements en Photoshop?

Hieronder staat tweemaal dezelfde foto die op dezelfde manier in Elements en Photoshop is bewerkt. Dezelfde manier betekent: een tamelijke normale bewerking met functies die zowel in Elements en Photoshop te vinden zijn. De Elementsfoto is op een Windows 7 laptop ontwikkeld, de Photoshopfoto is gedaan op een Macbook Pro. Beiden hebben een gecalibreerd scherm. De foto is van 7 september 2018, toen het nieuwe Jaarbeursplein in Utrecht net was geopend en er een beachvolleybaltoernooi liep. De foto zit daarmee bomvol detail en informatie. Eens zien wat daarmee gebeurt.

Appels en peren?

Oh ja, ik weet dat Elements 10 een ouder beestje is uit 2011 en dat er een aantal nieuwe versies zijn gekomen. In oktober 2016 kwam versie 15 uit en in de winter van 2017 versie 2018 (naamstelling ja.. bron is hier). Die nieuwe versie zullen ook hun verbetering hebben gehad, maar ik wil laten zien waar ik ooit mee werkte en waar ik nu mee werk (en ik heb geen zin om nog eens Elements te kopen, alleen voor deze blog haha 🙂 ).

Eerst maar even de foto’s naast elkaar zetten. Schuif de slider heen en weer. Links staat dan de versie van Elements in 8 bit bewerkt, rechts die in van Photoshop in 16 bit bewerkt. Ik maakte eerst een bewerking in Photoshop, zonder na te denken of Elements een passend antwoord had. Er zijn verder geen spannende dingen gedaan.

 

Schuif de slider heen en weer om te vergelijken. Links = Elements, rechts = Photoshop

 

Uitslag

Je ziet dat de uitvoering van de Elementsfoto wat harder is. De kleuren zijn wat meer aangezet en in de schaduwpartijen valt wat detail weg. Ook is er wat vertekening. De beide foto’s komen van hetzelfde Rawbestand, maar ergens in het proces is er toch een afwijking ontstaan: de foto’s zijn niet aansluitend. De Photoshopfoto is wel echt beter uitgevoerd, vind ik.

Kijk je naar de ruwe cijfers:

uit het Rawbestand maakte ik een bewerking, die ik als psd-bestand (het resultaat van de bewerking) opsloeg. Uit het psd-bestand maakte ik dan een jpg van 1200×800 pixels. Dat deed ik zowel in Photoshop en Elements, dus ik had op het eind twee jpg’s die ik naast elkaar kon zetten.

Beide psd’s hadden drie bewerkingslagen. Dat maakt uit: elke bewerkingslaag neemt ook ruimte in en dus moesten beide psd’s  evenveel bewerkingslagen hebben voor een goede vergelijking. De psd die Elements genereerde was 178,7 MB groot, de psd die Photoshop genereerde was 426,28 MB groot, dus 2,38 keer groter. Dat is ook wel te verklaren, omdat Elements in 8 bit opslaat en Photoshop in 16 bit. Dat verklaart het grootteverschil en het is de reden van verlies van beeldinformatie.

Daar staat tegenover dat de jpg van Elements 564 Kb groot is en die van Photoshop 504 Kb. Elements levert dus iets groter af, maar dat kan het verschil in de psd’s niet opheffen.

Conclusie

Zoals gezegd: Elements is geen slecht programma. Je kan er prima op nabewerken, en ik was bij het schrijven van deze blog aangenaam verrast en er ook best tevreden over, hoewel ik toch wel even moest zoeken waar alles ook al weer zat. Voor hobbyïsten en incidentele fotografen is het een prima tool. Maar wil je meer (lees: alles) uit je foto’s kunnen halen dan schiet het toch echt tekort.

 

 

 

 

Waarom ik niet op Instagram zit

Posted on by Jan vd Knaap

Ik loop nogal eens met een camera rond. Niet alleen om voor elke gelegenheid “aanwezig” te zijn, het is behoorlijk naar als er een fotomoment passeert en je hebt géén camera bij de hand. Dus liefst altijd camera meezeulen. Dan val je op en dan komt er doorgaans een blijkbaar belangrijke vraag voor velen:

“Zit je ook op Instagram?”

Ja, blijkbaar is Instagram voor veel mensen belangrijk en kunnen absoluut niet zonder, net zoals mensen ooit ook niet zonder Hyves, MSN, Facebook etc konden, hoewel ze voordien jarenlang zonder problemen konden functioneren. En is het is natuurlijk ondénkbaar dat anderen niet op Instagram zitten.

Maar ik zit niet op Instagram. En ik wil niet op Instagram. En ik ga niet op Instagram.

De reden is dat Instagram van het Facebookconcern is, en we weten allemaal wat er met Facebook mis is. Dat maakt Instagram gewoon verdacht. De Facebookvos heeft zijn streken en het kleinere broertje komt uit dezelfde familie… zal dus ook wel die streken hebben. Bovendien plaats je al je media-uitingen via een concern, dat a. volledig kan volgen wat je doet en wat je interesses zijn (en jouw data verkopen) en b. jouw accounts met een druk op de knop kan stoppen als de inhoud het niet bevalt. Je bent dus afhankelijk van de goodwill van een verder onbekend  bedrijf, dat overigens meer van jou weet dan jij van jezelf.
Dat alles wil je niet.

Risicospreiden

Je moet dus gaan risicospreiden. Dat betekent je uitingen spreiden over meerdere sociale media en correspondentie blijven doen via email en niet via Whatsapp dat overigens ook van Facebook is. Email is van niemand.. het is gewoon een protocol en niemand kan daar met een druk op de knop beslissen of je op het internet mag bestaan. Een nieuw emailadres is zo gemaakt.

Terug naar mijn verhaal.

Een andere reden dat ik niet op Instagram zit, is dat Instagram een verzamelplaats is voor copycats. Het is een tweede Facebook, vooral met plaatjes en veel plaatjes zijn onderling uitwisselbaar. Allemaal hetzelfde, en de software van Instagram laat blijkbaar alle foto’s er ook hetzelfde uitzien.

Instagram zou dus beter Eenheidsworst kunnen heten

Nou, dat is volgens mij wel een downgrade als je daar je werken gaat plaatsen.

Ja maar… je kan die eenheidsworst toch proberen te doorbreken met je werk? Eehh  ja, maar dan zit je je toch via een hetzelfde bedrijf afhankelijk te maken. Risicospreiding, weet je wel?

En dat zijn de redenen dat ik niet op Instagram zit. Risicospreiding en je wilt geen speld in een rare hooiberg zijn.

Elk product heeft een opkomst, een top en en een neergang. Facebook, die archaïsche site dus, was ooit de new kid on the block, maar is al lang over de top heen en gaat nu downhill. Dat gebeurt straks ook met eenheidsworst Instagram, en dan kun je beter risicospreiden en je eigen ding doen op je eigen sites, zonder duidelijke inmenging in hoe je werk eruit ziet en andere gedoe van obscure sociale media.

Mijn twee centen.

 

In de webshop: Inspectie

Posted on by Jan vd Knaap
Een zweefvlieg langs de sedum. Klik voor groot.

Als de zomer voorbij is, zie je vanaf half september een afbouw van alles wat groeit en bloeit. Dat gaat heel langzaam en nagenoeg ongemerkt, maar toch… de dagen worden korter, de nachten kouder en de planten zie je afsterven. Eind september is het groeiseizoen wel voorbij. Dagen kunnen nog wel 20+ graden – dat kan zelfs nog tot in oktober – tegelijk kan oktober ook al sneeuw bevatten. Jawel, de vroegste sneeuwval ooit was op 13 oktober 1975. Dus het is niet zo gek dat de natuur zich al voorbereidt op de winter.

Sedum

Niet alles kapt ermee overigens. De sedum is een echte herfstplant die september en oktober nog een prima tijd vindt om eens lekker te bloeien en de tuin flink rood te kleuren. Klein charmant en populair tuinplantje. Doet het goed in de tuin om die wat extra schwung te geven. Ik zat al daarop te wachten: eens zien wat ik daarmee kan doen.

Dus, ik lig op de tegels op mijn zij om de sedum te fotograferen. Plat tegen de grond, het is nu eenmaal een laag plantje en ik wil geen kiekje maken. Lees hier wat een kiekje is en waar die naam vandaan komt. Camera instellen. Liggen. Scherpstellen op het onderwerp, had al wat geschoten dat het niveau kiekje niet ontsteeg… en dan…

komt daar ineens een een zweefvlieg – tenminste, ik denk dat het een zweefvlieg was, het was geen wesp, bij of hommel – aanvliegen. Hangt vervolgens drie seconden naast de sedum stil om de bloem te inspecteren en kruipt vervolgens op de bloem. Die drie seconden waren voor mij al voldoende om deze foto te maken. Daar kwam deze foto uit.

Afhankelijkheden

Terwijl ik meteen naar binnen ga om het resultaat op de laptop bekijken, besef ik de afhankelijkheden van de natuur. Ik zag hier de wisselwerking tussen insecten en bloemen. Wil je nectar, jongen? Prima, maak ik nectar voor je. Moet je wel komen halen, ik ga het je niet brengen. En als je het komt halen… neem dan ook even wat stuifmeel van me mee? Dank je wel. En het insect doet braaf wat er van hem verlangd wordt.

En daarom hebben wij insecten nodig. Als er geen insecten meer zijn -weggespoten met insecticiden bijvoorbeeld – is er geen bestuiving meer. Zonder bestuiving geen gewassen. Geen gewassen, geen voedsel.

Als het insect verdwijnt, verdwijnt de mens vijf jaar later.

Zo simpel is het.

 

Oh, en als meer van fotografie wilt weten, volg dan eens een workshop!

 

 

De grenzen van het auteursrecht

Posted on by Jan vd Knaap

Het is een belangrijke regel dat je voor elk werk dat je maakt, elke creatie, automatisch auteursrecht verkrijgt. Hoef je niets voor te doen. Geen registratie of iets anders. Gebeurt geheel automatisch. Je verzint iets, je ontwikkelt het en maakt het tot iets tastbaars en huppetee, daar is het auteursrecht. Dat is goed! Als je iets creëert heb je daar tijd en energie in gestoken, en dan wil je niet dat een ander daarmee aan de haal gaat.

Jouw creatie. Jouw werk. Jouw eigendom.
En een ander moet daar van af blijven, tenzij jij aan die ander vooraf toestemming geeft om er aan te zitten.

Nou, zo zwart-wit is het nu ook weer niet. Auteursrecht is niet het ezeltje van de Efteling dat voor elk muntje dat je er in stopt een chocomunt uitpoept. Het ligt iets genuanceerder.

Laat ik eerst even kijken naar wat de auteurswet in artikel 1 schrijft.

“Artikel 1

Het auteursrecht is het uitsluitend recht van den maker van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst, of van diens rechtverkrijgenden, om dit openbaar te maken en te verveelvoudigen, behoudens de beperkingen, bij de wet gesteld. “

 

Dat lijkt mij wel duidelijk. Dit artikel geeft de maker van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst, of  van diens rechtverkrijgenden het exclusieve recht te beslissen over verveelvuldiging en openbaarmaking van dat werk.

Duidelijk toch?
Maak iets -> auteursrecht
Maak een boel -> boel auteursrechten

Vergeet het maar!

In het arrest Van Dale/Romme (HR 4 januari 1991, NJ 1991/608) bepaalde de Hoge Raad namelijk dat een werk alleen auteursrecht kan hebben als dit aan twee voorwaarden voldoet:

  • het heeft een eigen oorspronkelijk karakter
  • met een persoonlijk stempel van de maker

Lees even de Wiki voor de achtergronden van dit arrest, want knippen en plakken is letterlijk ook niet mijn ding (duh, het is Wikipedia en vrij, maar toch…).

Betekenis van het arrest

Het betekent dus dat jouw werk voldoende origineel, oorspronkelijk en creatief moet zijn om auteursrecht op uit te oefenen. Lukraak kopiëren van een bestaand werk is er niet bij. Er moet een substantiële eigen inbreng zijn van de maker om het werk genoeg te laten verschillen van eerder werk. Je mag niet na-apen. Je moet echt iets verzinnen en toevoegen. Er wordt iets van je gevraagd.
Bovendien moet de hand van de maker duidelijk aanwezig zijn. Bovenstaande foto is uiteraard niet door mij gemaakt, maar door mijn vriendin. Ik neem juist deze foto omdat ik juist niet degene was die op het knopje drukte. Het auteursrecht zou dus bij haar liggen. Ik had wel de hele setting vooraf bedacht en verzonnen en haar voordien duidelijk geïnstrueerd hoe zij deze foto moest maken: smartphone horizontaal houden, horizon zoveel mogelijk op eenderde houden, mij ook op 1/3 van de rechterkant houden, en pas drukken wanneer de waterlijn zich voor mij bevond (dus achter mij in het perspectief van de camera). Haar inbreng was enkel op het goede moment het scherm aanraken.. en dat moest ook een paar keer over. In deze setting ligt het auteursrecht dan ook bij mij  (Art.6 Auteurswet (en toevallig ook het portretrecht)).

Consequentie

De consequentie is dus dat een werk zich echt moet onderscheiden van andere werken. Niet totaal, want kleine toevallige overeenkomsten zijn nog aanvaardbaar, maar er moet een overwegende creatieve arbeid aan ten grondslag liggen om een werk oorspronkelijk en origineel te maken voor auteursrechtelijke bescherming.

En anders is het doeidoei met je auteursrecht voor je creatie en kunnen anderen aan je poort komen rammelen wegens auteursrechtenschendingen.

In de webshop: Abstract water

Posted on by Jan vd Knaap
Abstract water in het Julianapark in Utrecht. Klik voor groot.

Dit werk Abstract Water is alweer een paar keer verkocht, maar ja, hij komt ook wel van 14 november 2012. Dat is alweer een tijdje geleden ja 🙂 Nog steeds ben ik er heel trots op. Het is een van mijn eerste werken dat a. iets meer voorstelde dan een kiekje, en b. dat mensen het waard vonden dit werk aan de muur te hebben. Dit werk mag dus blijven!

Achtergrond

Deze foto maakte ik in het Julianapark in Utrecht. Dat stadspark ligt aan de Amsterdamsestraatweg en vanwege de afstand van mijn huis kom ik daar niet zo vaak.

Op 14 november 2012 kwam ik daar dus wel. Oef… terwijl ik schrijf vraag ik mij af wat mij toen in het Julianapark bracht. Ik ben na zes jaar eigenlijk de reden vergeten 🙂 Nou ja, ik vond dit vijvertje met daaromheen de bebossing in allerlei staten van herfst. Het is dus gewoon water met daarin de spiegeling van de bomen. Het rood en geel van de bomen, samen met het blauw van het water vond ik wel mooi. Als je goed kijkt zie je de blaadjes in het water drijven. Een abstract werk dat meer zegt dan alleen kleurtjes: hoe langer je kijkt, des te meer denk je te zien. Probeer het maar.

Ik raak ook niet op dit werk uitgekeken. De andere foto’s uit dezelfde serie betroffen een tak die uit het water stak en spiegelde. Daar was nog iets herkenbaars op te zien, en ik heb er ooit nog wel wat mee gedaan, maar uiteindelijk was het meh… maar juist deze sprong er voor mij uit. Dit werk is kleurrijk, het vertelt een verhaal en het kietelt de fantasie.

En natuurlijk staat dit werk op Werk aan de Muur!

 

Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!

 

In de webshop: het Beusebos in Purmerend

Posted on by Jan vd Knaap
Het Beusebos in november 2017

Het Beusebos is een klein ongerept wandelgebied in Purmerend. Aangelegd in 1975. Het is slechts 17 hectare groot met wandelpaden, wat bos en een meer. Het is er stil. Er verblijven ook zeldzame en beschermde diersoorten. Een dagje Beusebos verfrist je hoofd. Logisch dus dat het Beusebos populair is onder de Purmerendse bevolking. Er is nog het grotere Purmerbos, maar dat bos is zichtbaar gerept met onderhoud en vaak lege plekken door het reppen.

Groot was dan ook de ontsteltenis dat een grote hotelketen van plan is om het Beusebos plat te gooien ten behoeve van een enorm Toekanhotel. Weg bos, weg meer, weg rust, enter een kist van een hotel met een asfaltlaag om op te parkeren. De ontsteltenis werd alleen maar groter toen de lokale politiek het plan ging steunen. Protesten mochten tot op heden niet baten.

Het was ook de reden dat ik in de herfst van 2017 besloot maar eens het Beusebos in te gaan voor wat leuke plaatjes, nu het nog kon.

Modder

Dat bezoek bleek in die herfstmaand een beproeving. Door de regen waren de paden onbegaanbaar, mijn schoenen werden onbegaanbaar, mijn fietsje kreeg kuren van de modder in de versnelling. Er kan heel wat modder zitten tussen het wiel en een spatbord. Nee… dat was geen lolletje. Wel flink wat plaatjes gemaakt, want zo snel geef ik niet op, en ik besloot in het voorjaar terug te komen als alles er weer droog en lentefris bij stond.

Afgesloten

En dan blijkt in april ineens het bos afgesloten. Dikke hekken voor de paden. Er zou vuurwerk zijn afgestoken, er zouden motorcrossraces zijn gevoerd en er zouden door anonieme mensen planken met spijkers in de paden zijn aangebracht. Dus dicht met dat bos! Meteen! Alleen de zeldzame en beschermde dieren mogen er nog in.

Dat bos gaat dus niet meer open en heb ik alleen nog maar beelden uit de late herfst.

Het bijgevoegde beeld is dat van het meer. Omdat ik vrees dat het Beusebos nooit meer open gaat totdat de Toekan komt, maakte ik de omgeving oud sepia, met nog dat frisse meer in kleur. Ik vind dat wel een fijn beeld als geheel. Het geheel geeft mij een gevoel van een tijd die voorbij lijkt. Dat moet nog blijken want de provincie Noord-Holland moet ook nog beslissen over de toekomst van het Beusebos én er verblijven zeldzame en beschermde dieren die volgens de wet beschermd moeten worden. Dat moet ook nog blijken, want een wet is ook maar een wet die je in elke richting kan interpreteren.

Word de natuur gediend of weer de economie?

In elk geval staat dit werk nu op Werk aan de Muur zodat het Beusebos daar behouden blijft! Lees ook meer over het Beusebos hier.

 

Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!

 

In de webshop: Dansen op het water

Posted on by Jan vd Knaap
Twee waterlelies in bloei. Klik voor groot.

Dit lijkt een beetje op de Indische Waterlelies in De Efteling. Je zou er zo dansende elfjes in verwachten, dansend op de muziek van Bert Kaempfert’s Afrikaan Beat.

Het zijn twee waterlelies in bloei. Deze waterlelies zijn van de soort James Brydon. Het zijn waterplanten: de bloemen en bladeren drijven op het water, maar de wortels houden de planten op hun plaats. Met zo’n zestig soorten is dit een kleine familie. De planten komen wereldwijd voor, buiten de poolstreken en de woestijnen.

In Vlaanderen en Nederland komen van nature de gele plomp (Nuphar lutea) en de witte waterlelie (Nymphaea alba) voor. Dit is roze variant.
De plant heeft zon nodig. Alleen in de volle zon openen de bloemen. ‘s Avonds sluiten de bloemen voor de nacht. De bloeitijd is van juni tot september en de plant is ongeveer 10-30 centimeter hoog. De plant heeft verder geen bijzondere verzorging nodig, die doet het zelf wel. En verder is James Brydon geschikt voor de vijver.

Dit was een beeld wat ik al een tijdje in gedachten had. Een close-up van een waterlelie, met in de achtergrond onscherp eenzelfde bloem om het visuele gat op te vullen. Ik zie waterlelies wel vaker drijven op het water, maar dan zijn ze te klein, of niet zo roze als deze, of te ver voor een goede foto, of de belichting is niet goed, of het perspectief laat te wensen over, of ik heb een kudde mensen om mijn heen die het niet op prijs stellen als ik de tijd zou nemen voor een foto. Kortom: vaak gezien, nooit echt kunnen fotograferen.

Ik vond deze waterlelies in de Botanische Tuinen in Utrecht. De omstandigheden waren goed en ik had de tijd, dus nu was het raak. En natuurlijk staat dit werk op Werk aan de Muur!

Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!

In de webshop: Felle zon!

Posted on by Jan vd Knaap

De grote zomer van 2018 kan nu al (op 2 juli 2018) als bijzonder worden bestempeld. Warm, zonnig, en zeer droog. In dit beeld zag ik de warmte verbeeld door een werkelijk felle warme zon achter een parasol. Toen ik deze foto nam, was het “al” avond, maar niettemin nog bijzonder warm in de zon. En dus kwam de parasol erbij, en leverde dit plaatje op.

Foto’s met context

Posted on by Jan vd Knaap
Een parasol die tegen de felle zon beschermt. Fotomoment dus. Klik voor groot!

Een van de dingen die ik het moeilijkst vind, is foto’s maken met context. Ik ben overtuigd dat alles, ja echt alles zinvol is te fotograferen mits je er een verhaal van kan maken. En dat alles in een beeld vervat. En het plaatsen van context doe je met beeldelementen. Ik schreef al eerder over beeldelementen hier en hier. Zij helpen de kijker de foto te interpreteren.

In het ideale geval weet je met een blik meteen waar de foto genomen is, wat de situatie was en in welke context de getoonde handeling geplaatst moet worden. Je hoeft niet na te denken van ” ummm… wat wat dat ook al weer?” Die informatie hoort in dat ene beeld vervat te zijn. En ja, dat vind ik soms wel moeilijk.

 

Kiekje erbij?

Ik doe daar niet moeilijk over om dat te erkennen. Je moet niet alleen kijken, maar je moet het verhaal ook zien. Een blik op mijn harde schijf laat je veel, heel veel foto’s zien die context missen en je dus niet alles vertellen. Kiekjes dus. Nu vind ik kiekjes niet erg – ze horen erbij. Zeker in een serie waar minstens een verhalende en helpende foto zit blijven ze wel eens een tijdje hangen. Verder kan je kan er vaak niet veel mee en ze nemen ruimte in.

De foto hierboven is er een waar wel een verhaal in zit. Kijk er eens naar (hier in het groot) en vraag je af wat je nu echt ziet.

Het is duidelijk een doek met een herkenbare standaard. Dat moet wel een parasol zijn. Een paraplu is het niet, want die is ondoorzichtig en hier komt een puist licht doorheen. Dat licht moet dan de zon zijn. Er is dus een felle krachtige zon. Dat moet zomer zijn. De stang staat ook nog gebogen dus de zon staat al lager aan de hemel, dus het is waarschijnlijk al in de vroege avond. Verhaal: het is zomer en warm en een kleurige parasol werpt een schaduw, en beschermt tegen de felle warmte.
Je hebt hem. Een beeld van een warme zomeravond.

Het klopt ook wel. Ik maakte deze foto op 1 juli 2018 om 20.11 uur. Het avondeten was al door het kanaaltje, borden stonden nog op tafel, we zaten uit te buiken en mijn oog viel op de parasol die mij beschermde tegen het felle licht. Die parasol had ik uitgeklapt, omdat ik anders door het tegenlicht mijn vriendin niet goed kon zien. Ik zag het verhaal, greep mijn camera die naast mij lag (jawel! houd de camera altijd in de buurt!) en maakte deze foto. Ik maakte er overigens meer, maar koos deze uit.

Je moet dus a. kijken en b. zien. Liefst altijd, want situaties komen doorgaans maar een keer voorbij.

Niet werkende voorbeelden

Hier is een foto die voor mijn gevoel niets of weinig vertelt. Zelf weet ik de context wel, en ten tijde van de foto vond ik de opname heel gerechtvaardigd, maar als ik er nu naar kijk met wat meer afstand, is mijn eerste gedachte “Juist ja…”. Als ik dat denk, zal een ander die de context niet kent dat zeker denken!

In casu: er drijft een woning half in het water. Op het dak staan spullen gestald. Een persoon op het dak, een ander komt vanuit de zolder door het raam. Lijkt op een overstroming. En dan? Ik mis de context in het beeld. Waar gaat dit over?

 

 

 

 

In werkelijkheid was dit de voorstelling Mare van theatergroep Vis-a-Vis  uit Almere. Deze voorstelling uit 2017 gaat over klimaatverandering en overstroming door overvloedige regenval. Voor deze voorstelling was er een compleet bassin aangelegd en de voorstelling handelde dus ook in en op het water. Het blauwgrijze schot op de achtergrond schermde voorbereidende handelingen van de groep tijdens de voorstelling af voor het publiek. Links en rechts van dat schot kwamen dan humoristische “noodsituaties” in beeld drijven, zoals een nieuwslezer die de volgende ramp beschreef.

Maar zegt het iets in de foto? Nope. En dus bleven de foto’s slingeren op de harde schijf. Meer voor mijzelf, omdat ik de voorstelling gezien had en de foto’s zelf de context kan plaatsen. Of gebruiken in een blogje over beeldelementen.

Overigens zijn de foto’s niet in het geniep genomen. Vis-a-Vis stimuleert en promoot het gebruik van eigen fotomateriaal. “Neem zo veel en zo vaak mogelijk foto’s! Dat vinden wij helemaal niet erg!”, zeggen ze altijd bij het begin van een voorstelling (ik heb er meer gezien).  Dus doe ik dat maar 🙂

Conclusie

Maar de bottom line is: Als je foto’s maakt, probeer er dan met beeldelementen een verhaal in te stoppen. Dat is niet makkelijk, en soms verkijk je je erop. Maar als het lukt, heb je een verhaal in een beeld waar meer in zit dan alleen maar een plaatje.

 

Wilt u meer weten of fotografie, volg dan eens een workshop!

 

Hét verschil tussen Photoshop en zijn kleine broertje Elements

Posted on by Jan vd Knaap

Al een flink tijdje werk ik met Photoshop CC en ik moet zeggen: dat bevalt heel goed. De mogelijkheden voor fotobewerking zijn voor het gevoel oneindig – echt, elke week ontdek ik wel weer een nieuwe functie of toepassing die ik toevoeg aan mijn vaardigheden. Photoshop heeft echt heel veel in huis.

Daarvóór maakte ik gebruik van Photoshop Elements. Als beginnend fotograafje koos ik toen (2011 alweer) voor Elements, omdat a. in de naam Photoshop stond en b. de prijs betaalbaar was. De toenmalige Photoshop Suite kostte destijds in de winkel meer dan 1000 foppen en dat was geen muizig prijsje voor een armlastig fotograafje. Ik keek dus naar Elements, reviews spraken van een kleiner broertje met nagenoeg dezelfde mogelijkheden, maar wel voor slecht 100 foppen of zo.

De keuze was snel gemaakt, want toen zag ik het verschil dat die prijzen rechtvaardigde niet zo. Nu wel natuurlijk, maar toen ontging het mij een beetje. Een gelijkwaardige tool voor eentiende van de  prijs van het grotere broertje… what’s the catch??

Toen kwam Photoshop CC op de markt met een abonnement van € 12,09 per maand. Ik nam de sprong en ik abonneerde mij. En ik kon gaan vergelijken. Wat heeft Photoshop CC wat Elements niet heeft. Nou duh…. het grootste verschil zit hem uiteraard in de beperking van Elements! Photoshop Elements kan foto’s voornamelijk in 8-bit bewerken. Dat zie en besef je niet meteen, maar in Elements zijn de meeste functies in 8-bit. Wat betekent dat?

Even een klein stukje techniek

Je kan hier even doorheen razen als je dit niet boeit. Ik geef het wel aan als deze technobabbel klaar is.

Digitale foto’s worden opgeslagen in bits. Een bit is een informatiegegeven die óf aan óf uit is: zeg maar wit of zwart. Hoe meer bits een foto heeft, des te hoger is de kwaliteit van de foto. Een foto van 2 bit betekent dat elke pixel óf wit óf zwart is. Ik heb zo’n foto nooit gezien, maar ik denk dat het totaal beeld dan grijs is. Hoe meer bits een foto heeft, des te meer informatie er in een foto kan zitten.

Een camera maakt RAW bestanden (en wat RAW is vind je hier) van 16-bit. Een beeldelement wordt dan weggeschreven als 2x2x2x2x2x2x2x2x2x2x2x2x2x2x2x2 (2 tot de macht 16e dus) = 65536 mogelijkheden. Een kleur als rood heeft dan 65536 mogelijke tinten, zet daar dan groen en blauw naast dan heb 65536 x 65536 x 65536 = 281474976710656 mogelijkheden. Goh, dat is wel zo ongeveer de grootte van een RAW-bestand dat vers uit de camera komt.

Een RAW-bestand is in 16-bit opgebouwd en alle beeldinformatie zit daarin verpakt.

Einde klein stukje techniek. Je kan weer verder lezen. 🙂

Als je een 16-bit Raw-bestand inlaadt in Photoshop Elements en opent, krijg je de Raw Converter. Die opent automatisch met een Raw-bestand. In die Raw Converter kan je al de meest voorkomende bewerkingen uitvoeren die je in Elements ook kan. Elements heeft gewoon wat meer toeters en bellen, maar als je foto al klaar is in de Raw Converter, en je bent er tevreden over, sla je hem op. En als je voor opslag jpg kiest, en dat kiezen de meesten, gebeurt dat in 8-bit want jpg (lees hier de wiki) is nu eenmaal een formaat in 8-bit. Dan heb je al beeldverlies en is op dit punt geen aangebrachte beperking door de softwaremaker.

Wil je jouw foto echter verder bewerken in Elements loop je tegen verdere beperkingen op. Het Raw-bestand wordt dan verder geopend in Elements waar veel functies slechts in 8-bit bewerken. Dat is wél een aangebrachte beperking door de softwaremaker.

Beeldverlies

Kortom: je verliest dus beeldinformatie in Elements!

Nu is dat niet zo erg, want, zoals gezegd, als de foto klaar is en je slaat hem op naar een jpg, verlies je sowieso beeld-informatie. Een jpg is namelijk een 8-bit beeldformaat, dus wat voor mooie kunsten je ook uithaalt in Elements, de jpg die er uit voortkomt is altijd in 8-bit. En dat is niet anders in het grotere Photoshop CC, de jpg’s die je daarmee maakt zijn ook in 8-bit, want jpg… is onafhankelijk van de tool nu eenmaal een 8-bit beeldformaat.

Nee, het grote verschil wordt duidelijk als je je noeste arbeid in Elements wilt opslaan naar een psd bestand, het werkbestand dat ontstaat tijdens het bewerken en alle verrichte handelingen bevat. Zo’n psd kan ook een klepper van een bestand worden, tot wel een paar honderd MB groot.

Photoshop Elements slaat zo’n psd-bestand op in 8-bit. En dat betekent dat het uiteindelijk werkbestand een substantieel dataverlies ondergaat als je je werk opslaat. Je kan het zien als je een 8-bit psd opslaat. Dat gaat veel sneller dan een 16-bit psd-bestand. Photoshop CC slaat een psd op in 16-bit.

Het verschil

En dat is het verschil! De jpg mag dan wel 8-bit zijn (dan ben je eigenlijk al de sjaak), maar het opgeslagen werkbestand van Elements is ook 8-bit. En als je daar later op terugvalt, kom je die beperking weer gewoon tegen.

Dat maakt Photoshop Elements het kleinere broertje van Photoshop CC. Je kan er nagenoeg alles mee, maar functionaliteit is beperkt tot 8-bit.
Het Raw-bestand uit de camera is 16-bit ->
Opening in de Raw Converter is 16-bit ->
Opening in Photoshop Elements is nog steeds 16-bit, maar veel functionaliteit (niet alle) is beperkt tot 8-bit en opslaan in psd maakt een 8-bit bestand. En poef -> daar zit beeldverlies dat je nooit meer terugkrijgt.

En dat is de catch! Die beperking vind ik nog wel veel belangrijker dan een 8-bit jpg waar iedereen mee te maken heeft. Het verklaart waarom Photoshop Elements maar eentiende van de prijs van Photoshop kost. Elements is daardoor meer bedoeld voor de bewerkende hobbyïst voor wie de eisen lager liggen.

Maar als je jezelf serieus wilt nemen, neem je Photoshop CC met all-round 16-bit mogelijkheden.

Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!!