Een brandende lamp waarvan het licht tegen de muur schijnt. De lamp zelf is een metaalkleurige fitting met daarop kobaltblauw glas. Het glas loopt schuin af, in dit geval in de richting van de muur. Het lamplicht kwam in de foto als geel terug en in combinatie met het contrasterende kobaltblauw vond ik dat wel mooi.
Ik vind ook de scheidslijn tussen blauw en geel op de muur mooi, omdat die gelijk loopt met het lichtverval van het glas. De fitting is te zien door het blauw links en rechts. Het licht zelf komt van een LED-lamp.
Je zal vast wel eens van de regel van derden gehoord hebben. De regel van derden is een compositieregel die al eeuwen lang wordt toegepast om het onderwerp in een beeld meer te benadrukken en het beeld mooier te maken. Het wordt ook wel de gulden regel genoemd, maar die benaming vind ik wat vager en normatief, en als je heel precies meet ook iets anders: de lijnen liggen in de gulden regel iets anders. Regel van derden zegt gewoon dat je je onderwerpen beter op eenderde van de rand moet zetten.
Let er maar eens op. In schilderijen, tekeningen, foto’s, ook op televisie zie je de regel steeds weer terugkomen. Bewust of onbewust… blijkbaar is de regel van derden nodig om een beeld aantrekkelijker te maken. Je ziet zelden een afbeelding waarin het onderwerp pal in het midden staat, of waarin de horizon in het midden geplaatst is.
En ik weet zeker dat jij tijdens het foto’s maken daar ook, misschien zelfs wel onbewust, met de regel van derden rekening houdt. Het oog wil tenslotte ook wat.
Wat is dan de regel van derden?
Heel eenvoudig.
De regel van derden is een compositieregel die de afbeelding in negen gelijke vakken verdeelt met twee evenwijdige horizontale lijnen en twee evenwijdige verticale lijnen. Plaats je het onderwerp van de afbeelding vervolgens op of vlak in de buurt van een snijpunt, dan wint de afbeelding als geheel aan kracht. De kijker vindt de afbeelding dan vaak mooier.
Voorbeeld
Als voorbeeld toon ik bovenstaande afbeelding, die ik samenstelde uit twee foto’s. Een foto kwam uit een serie uit juli 2017 van een onweerscomplex dat boven Nieuwegein hing, en de maan kwam uit een serie uit april 2018. Beide foto’s lagen hier ongebruikt en ik was een beetje met ze aan het spelen om daar iets spannends van te maken. Ik had er verder geen vooropgezet plan mee. Sterker nog: het doel was om mij meer bekend te maken met lagen en laagbedekkingen in Photoshop, en het streven was om de maan geloofwaardig achter de wolken te plaatsen. Een maan voor de wolken kan natuurlijk niet, en met de juiste laagbedekking kan je de wolken van de ene foto voor de maan van de andere foto plaatsen. Nee, ik weet ook niet hoe dat technisch werkt, maar het kan. De exacte handelingen en workflow laat ik ook even voor wat ze zijn, en bovenstaand werk kwam er uit.
Als ik nu de regel van derden zichtbaar over de afbeelding leg, dan zie je dat ik in het proces de maan ongeveer op het linker snijpunt heb gelegd. Dat deed ik niet echt bewust, hoewel het wel door mijn gedachten speelde, maar ik legde de maan daar neer toen ik vond dat dat wel mooi stond. Het onderwerp staat mooi linksboven, er zijn wat wolken links en rechts… het klopt gewoon.
Stel je nu eens voor dat ik de maan een stukje had opgeschoven, zo meer naar de rand, omdat ik die wolken links van de maan maar overbodig vond. Die wolken sneed ik dan weg. Weg ermee. Dan kreeg je dit beeld. Ik hoop dat je het met mij eens bent dat dit er niet uitziet. De balans is weg. Blijkbaar zijn de wolken ineens het onderwerp. En de maan komt daar een beetje per vergissing om de rand heen piepen, waardoor het beeld door het gewicht (voor mijn gevoel) naar linksonder gaat kantelen. Je ziet ook dat de maan niet op het snijpunt valt. En dan “klopt” het beeld niet. Wat doet die maan daar?
Nu zie je nog die snijpunten die ik er voor het gemak heb bijgeplaatst. Maar ook zonder snijpunten blijf je voelen dat er iets aan de hand is. Het “klopt” niet. Het beeld kiept.
Hoewel de regel van derden hier niet precies gevolgd is, werkt de foto toch voor mij. Klik voor groot!
En dat is in essentie de regel van derden: Plaats het onderwerp op de snijpunten van de lijnen en dan ben je al een heel eind. Maar niet alleen dat. De horizon kan je het beste uitlijnen op ongeveer eenderde van de bovenrand als je de voorgrond wilt benadrukken, of juist weer op ongeveer eenderde van de onderrand als je de lucht mooi vindt en die wilt benadrukken. Plaats de horizon liefst niet in het midden, want dat versaait de foto.
De regel van derden is een hulpmiddel om je foto beter uit te lijnen en sterker te maken. Maar voel je zeker niet gedwongen om daar koste wat kost aan te voldoen.. als de foto werkt, dan is het goed.
Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!
Dit is een nieuw abstract werk dat ik zomaar even maakte, op basis van een foto die ik ook zomaar even maakte in Openbare Bibliotheek in Amsterdam.
Ja, wat het is, laat ik even in het midden. Per slot ligt het zo voor de hand als je je ogen ophoudt en de camera in de aanslag. In elk geval is de basis iets wat wij allemaal elke dag zien en elke dag gebruiken. Alleen het lichtpunt waar de twee lijnen elkaar raken heb ik ingevoegd.
Raak! is gewoon te bestellen. Klik op de foto!
Weggever is natuurlijk dat ik de foto maakte in de Openbare Bibliotheek in Amsterdam. In maart 2016 zag ik deze fotolocatie – en ik maakte toen al een foto in afwachting van mijn gast – maar die foto bleek uiteindelijk niet echt geschikt voor wat ik in gedachten had. In augustus kon ik de foto opnieuw maken.
Ik ben er best tevreden over! Het doet mij denken aan iets wat een oppervlak raakt, een laserstraal, een CD- of DVD speler, een of misschien wel een raket. Je kunt het zelf invullen.
In werkelijkheid is dit de onderkant van een trap
die over de gehele lengte van een lichtstrip is voorzien.
Het licht van die lichtstrip valt vervolgens op de houten vloer,
die door het profiel met een rimpeling spiegelt.
Het enige wat ik heb toegevoegd is de lichtstip op de plaats
waar de strepen elkaar kruisen.
Ik vind dit werk erg geslaagd! En natuurlijk is het via Werk aan de Muur te koop!
Nieuw op Werk aan de Muur: Anders dan anderen. Dit is een werk waar ik zo heel erg tevreden over ben, dat ik deze meteen maar bovenaan zet, en niet in een klein plaatje ergens in de tekst.
Ik liep al een tijdje met een idee om een abstract werk te maken, dat autisme en asperger verbeeldt. Van die laatste heb ik een diagnose, niet echt merkbaar, maar wel voor mij en dus komt dat element nogal eens terug in mijn werken. Zo ook hier. Enige maanden geleden kwam ik op het idee om een simpele Rubik’s cube te gebruiken. Zo lang geleden alweer ja, maar ik liet dat idee rustig groeien en rijpen tot een volwaardig beeld in mijn hoofd en deze week was het zover.
Waarom nu juist zo’n ding? Begin jaren 80 was ik echt verslaafd aan die kubus. Op televisie waren veelal bebrilde jongens te zien, die met een onwaarschijnlijke vingervlugheid in zeg 16 seconden(!) alle kleuren bij elkaar draaiden. Hele wedstrijden werden gehouden. Ik wilde dat ook kunnen. Nou, echt niet! De eerste twee lagen kon ik nog wel bij elkaar draaien, maar de laatste laag kostte mij letterlijk twee weken (dat is geen grap, in een zomervakantie heb ik echt twee weken elke dag gedraaid aan zo’n ding om ook de laatste laag compleet te krijgen) voordat ik een schroevendraaier in het kreng zette, dat ding uit elkaar haalde en de stukjes weer goed op zijn plaats zette. Dat was tevens het moment dat ik besefte dat een verkeerd teruggeplaatst stukje nooit tot een goed opgeloste kubus kan leiden. Dat besef heeft sindsdien altijd door mijn hoofd gespeeld.
Nee, dat was geen fijne tijd. Ik was blijkbaar niet genoeg wiskundig onderlegd om een kubus goed op te lossen, laat staan in 16 seconden. Ook met zo’n handig formuleboekje dat ik had rondslingeren, lukte het niet. Heel soms loste ik een kubus wel op. Met de schroevendraaier, dat wel. Totdat het ding kapot ging.
Terug naar dit werk. Ik bedacht dus ineens, als je zo’n kubus hebt en je plaatst een zo’n hoekstukje verkeerd om, heeft dat wel een symbolische waarde. Je bent hetzelfde, maar toch wat anders, en je draait toch mee met de andere blokjes in de maatschappij. Ik wilde echter geen schroevendraaier zetten in de nieuw aangeschafte kubus. Enter Photoshop. Met Photoshop zette ik wat kleurtjes om en maakte de foto af zoals ik die in gedachten zag en wilde hebben. Ja, dit zag ik echt in mijn hoofd en dit is er ook uitgekomen.
Dus ik ben hier erg trots op en dit werk is nu ook te vinden Werk aan de Muur!
Leve de Raw ja! Leve het digitale bronbestand waaruit je de uiteindelijk afbeelding gaat bouwen.
Even een uitleg wat een Raw-bestand is: een Raw-bestand is het ruwe oorspronkelijke bestand dat de camera maakt als je een foto neemt. Een Raw is dan ook geen foto. Het is een databestand. Je kan de camera natuurlijk instellen om er meteen een foto in jpg-formaat van te maken, maar in eerste instantie heeft de camera altijd een Raw-bestand waar hij mee aan de slag gaat. Dan trekt de camera zelf een afbeelding van de ruwe informatie, op basis van “nou, dat zal de fotograaf denk ik wel bedoelen, dus ik maak er dit plaatje van dat hij wel leuk zal vinden.” Dat lukt dan ook wel, en anders is “de foto mislukt”, terwijl eigenlijk de verwerking niet goed gegaan is. En na de verwerking mietert de camera de rest van de ruwe data vervolgens weg, want daar gaat de fotograaf toch niets mee doen, want hij heeft dan al zijn foto.
Je kan de camera natuurlijk ook instellen om een Raw-bestand gewoon op te slaan. De camera doet er dan verder niets mee, behalve even een plaatje op het display van de camera tonen. Je moet dan zelf met een beeldbewerkingsprogramma de Raw gaan bewerken om tot een jpg-foto te komen. Je neemt dus het werk van de camera over. Het hoeft geen betoog dat die methode de voorkeur heeft. In Voortschrijdend Inzicht schreef ik al dat je alles zoveel mogelijk in eigen hand moet houden.
Gisteren kwam ik tijdens een schoonmaak wat foto’s tegen van zeepbellen. Die maakte ik in oktober 2012 en stonden ook online. Ik was er niet zo tevreden over. Het waren gewone zeepbellen en de foto’s hadden wat ruis. Ik vind ze ook niet meer passen in mijn repertoire. Ik haalde ze dus offline. Met de jpg’s kon ik niks mee, want die hadden teveel ruis en jpg’s zijn niet geschikt voor nabewerking, maar de Raw-bestanden trokken mijn aandacht. Ik ging er eens mee spelen met de kunstjes die ik inmiddels ook geleerd had. Ja ja, dat heet groei.
De oorspronkelijk foto zoals die 18 maanden online stond. Klik voor groot.
Laat ik eerst even een foto tonen zoals die online stond. Dat is deze. Inmiddels denk ik dat dit een recht op-neer-plaatje is, waar niet veel aan te beleven valt. Want was is het nou? Oh ja, een zeepbel. Goh. Leuk joh. Leuk idee. En nu? En als je goed kijkt (maar ik weet niet of de imperfecties en de ruis op deze 1200×800 goed zichtbaar zijn) zie je een berg ruis als storende haarroos op de schouders.
Niet goed dus. Ik gooide de jpg’s weg en ging aan de slag met de Raws.
Daar is dan deze uitgekomen. Iets heel anders! Eerst bouwde ik een basisbeeld in de Rawconverter van Photoshop Elements. Ik haalde de ruis weg en sneed het beeld bij zoals ik hem wilde hebben – zie je dat de bel nu iets rechts van het midden staat? Ik paste de belichting aan en verhoogde de levendigheid.
Het nieuwe werk van dezelfde Raw: de Aarde als een kwetsbare zeepbel onde druk van de menselijke activiteit. Klik voor groot.
In Photoshop Elements selecteerde ik vervolgens met de optie Snelle Selectie de bel en draaide de selectie om. Ik verhoogde het contrast van de omgeving en maakte die flink zwarter. Toen plaatste ik met de optie Zon (Filters > Rendering > Zon) een kunstmatige zon in het beeld, precies op de plaats waar de gele lamp te zien is. Zo kon ik die lamp uit beeld halen.
Met een beetje proberen vond ik dat 105 mm en een helderheid van 149% het gewenste resultaat opleverde. Tenslotte nog een vignettering om de randen zodat het ruimte effect werd versterkt, en ik had een Aarde en de maan (okee, dat is een beetje rekken…) beschenen door een felle zon. In de Aarde zie je de mensen die op het moment van opname op het Beatrixplein waren.
Ik ben heel tevreden over dit werk! Een oude Raw van een afgekeurde foto opnieuw onder handen nemen, gooi er wat filters tegenaan en je hebt ineens een heel ander werk!
Dit werk is natuurlijk te koop bij Werk aan de de Muur, onder de naam Lichtheid van het Bestaan. Het is in verschillende uitvoeringen te bestellen en doet het goed op elke muur. Creatief en verrijkend.
Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!
Een van de voordelen van digitaal fotograferen is, dat je zonder al te veel toestanden je foto’s met nieuw inzicht kan herbewerken als je er niet tevreden mee bent. In the old days moest je negatieven opsnorren, de doka induiken, alles klaarzetten, papier belichten, papier in de baden laten opkomen en fixeren en drogen. Allemaal erg leuk – ik heb het ook gedaan – maar ook wel erg bewerkelijk. Kostte wel een avond. Meer lezen… “Voortschrijdend inzicht”→
Vorige maand kocht ik een nieuw macro-objectief, een Tamron SP 90mm F/2.8 Di Macro 1:1 VC USD. Ja, ik schrijf dat over van de doos, want zo’n type omschrijving kan ik toch niet onthouden.
Dit is de vijver in het Julianapark in Utrecht. Klik voor groot.
Dit werk is gisteren VERKOCHT via Werk aan de Muur! Dit is de vijver van het Julianapark in Utrecht in de herfst. De verkleurde bomen zijn te zien in de reflectie van het water. Er stond wat wind, zodat het water niet helemaal vlak was. Foto gemaakt op 14 november 2012.
Wat anderen van mij vinden
Harriëtte van H.
Harriëtte van H.
"N.a.v. een oproep voor modellen op de site kunstinzicht, leerde ik Jan kennen. Ik was erg blij met zijn voorstel kennis te maken op een neutrale plek, zodat we beide konden ontdekken of er een klik was, en of onze ideeën met elkaar strookten. De tijd vloog voorbij! De klik was er en mijn 'voelsprieten' vertelden me dat ik met een prettig en erg integer mens van doen had. Wat ook erg prettig was, was dat Jan mij alle tijd gaf om na te denken of ik zo ver was om weer een foto sessie te doen, en me geen moment gepusht heeft voor een antwoord. Vandaag hebben we dan eindelijk de shoot gehad, en ik kan niet anders zeggen, het was geweldig! Zeer ontspannen sfeer, gezellig kletsen met elkaar en alle rust en ruimte. Ik was zéér ontspannen en had er erg veel plezier in. Vooral zijn enthousiaste reacties als hij weer een foto had geschoten waar hij blij van werd, deed mij als amateurmodel en vrouw, heel erg goed. Kortom... ik kan Jan van harte aanraden als fotograaf."
"Jan is niet zomaar een gewone fotograaf... Hij heeft een passie voor geschiedenis en oog voor details. Hij heeft een prachtige fotoshoot van mij gedaan in jaren '20 stijl... Origineel en verfrissend! Daarnaast is het prettig om met Jan te werken. Hij stelt je goed op je gemak en weet dingen goed in beeld te vangen. Dus wil je bijzondere en sfeervolle foto's? Dan ben je bij Jan aan het goede adres!"
"Snel, boven verwachting mooi en met een prettige dosis humor, zo heeft Jan vd Knaap nieuwe profielfoto's voor me gemaakt. Ik ben niet snel op mijn gemak voor de camera, maar bij Jan was daar weinig meer van te merken. Jan voelt precies aan wanneer er een grapje nodig is of juist een vriendelijk woord. Daarnaast is hij uitermate professioneel in het vinden van de juiste belichting en houding voor zijn model. Dank je wel Jan, niet alleen voor de mooie foto's maar ook voor de ontspannen fotoshoot!"
"Jan heeft in juli 2016 een nieuwe profielfoto van mij gemaakt. Hij heeft daar alle tijd voor genomen met als resultaat 5 mooie foto's. De sfeer was heel ontspannen."
Ellie Brundel
Vertaler, Frans
Ellie Brundel
Met enige schroom heb ik Jan gevraagd om foto's te maken voor mijn LinkedInprofiel en andere zakelijke doeleinden. Dat is een succes geworden! Door zijn deskundige adviezen en voortvarende manier van werken, ging het poseren als het ware 'vanzelf', en voelde het niet als poseren, dus heel relaxed! Hierdoor zijn de foto's heel naturel geworden, en echt passend bij mij! Ook petje af voor de technische afwerking van de foto's. Naast een leuke ervaring heb ik nu 5 verschillende foto's die alle zeer bruikbaar zijn! Jan, bedankt!
Leonie Koppelman
Project-Traffic Manager in Utrecht
Leonie Koppelman
Ben erg blij met het resultaat van de foto's voor mijn linkedin profiel! Jan wist een zeer ontspannen sfeer te creëren waardoor ik ontspannen en open kon poseren. Helder en transparant in zijn communicatie, snelle oplevering van de foto's; kortom Jan is een professionele fotograaf en een integer en zeer aardig persoon! LinkedIn
op verzoek anoniem
ambtenaar
Op verzoek anoniem
"Jan heeft voor mij een aantal profielfoto's gemaakt die ik heb geplaatst op een aantal websites. Jan was heel klantvriendelijk, nam de tijd en was duidelijk over wat hij standaard en extra kon leveren in welke tijd. Daarbij schroomt hij (gelukkig) niet om kledingadvies te geven. Alles bij elkaar raad ik Jan als fotograaf voor profielfoto's.”
Yvonne van Harselaar
Secretaresse
Yvonne van Harselaar
Ik ken Jan sinds een paar jaar als fotograaf bij het In Between Café. Jan is geduldig, aardig en weet je op je best te fotograferen. Ik ben zeer tevreden over zijn foto's.
Weekaanbieding!
Elke week een ander werk in de aanbieding!
Dit werk nu met 10% korting op de standaard prijs! Klik voor meer informatie.
Wij gebruiken cookies voor de beste functionaliteit en webervaring van onze website. Lees meer over welke cookies wij gebruiken en schakel deze eventueel uit in de settings.
Cookie bij de thee? Als u dat wilt, kan dat natuurlijk. Is fijn en lekker, want dan werkt de website beter en verder doet het cookie niets dat ik niet mag weten. Dat is wel zo eerlijk.
Moet u even het schuifje in het andere tabblaadje op Accepteren zetten, dan krijgt u een cookie bij de thee. Wel even zelf de thee zetten.
Wilt u eerst de privacyverklaring lezen? Dat kan dan hier.
Strikt noodzakelijke cookies
Voor de duidelijkheid, strikt noodzakelijke cookies moeten dus feitelijk altijd ingeschakeld zijn zodat wij uw cookievoorkeuren kunnen opslaan. Want als wij van u geen toestemmingscookie mogen plaatsen, mogen wij andere cookies ook niet plaatsen.
Dat is jammer, want dan moet u bij elk bezoek steeds weer dezelfde handelingen uitvoeren. Knap lastig.
Opnieuw: als u deze cookie uitschakelt, kunnen wij uw voorkeuren niet opslaan. Dat betekent dat u elke keer opnieuw uw voorkeuren moet instellen als u deze website bezoekt.
Een brandende lamp waarvan het licht tegen de muur schijnt. De lamp zelf is een metaalkleurige fitting met daarop kobaltblauw glas. Het glas loopt schuin af, in dit geval in de richting van de muur. Het lamplicht kwam in de foto als geel terug en in combinatie met het contrasterende kobaltblauw vond ik dat wel mooi.
