Dit is een compositie van een maanfoto en een foto van een onweerscomplex, die ik beide had liggen. Deze situatie is dus 
nooit gebeurd. Ik was aan het spelen met de foto’s en probeerde of ik het beeld natuurgetrouw kon maken, voor zover dat hier kon: de maan samen met een onweersbui aan de hemel komt ook weer niet zo vaak voor. In die zin is dit beeld best bijzonder. Ik moest wel de wolken voor de maan laten schuiven en dat is hier ook wel gelukt. Daarna de belichting van beide foto’s op elkaar afgestemd en het geheel een nachtelijke uitstraling gegeven, want de onweersbui was overdag in fel daglicht genomen.
ik vind de blauwe oplichtende randen om de wolken heen best mooi. Ze geven een elektrische lading mee.
Categorie: Lente
Abstracte bloem
Dit is een van de eerste shoots die ik met een macro-objectief met drie tussenringen maakte. Ik ben toch wel heel bij met tussenringen. Het gebruik is anders voor wat betreft de scherptediepte (die is veel kleiner) en je raakt ook ongeveer twee stops aan licht kwijt welk effect ergens anders weer gecompenseerd moet worden, maar als je die verschillen onderkent en aanvaard, dan zijn die tussenringen een zeer mooie aanvulling. Lees hier meer over tussenringen.
Ik zat al een paar maanden te vlassen op die tussenringen, want ik onderkende de voordelen van die makkelijke dingen wel. Ik hield die aanschaf echter even op halt totdat de herfst en winter voorbij waren en de lente zich aandiende. En toen eenmaal die grauwe winter voorbij was, en de lente zich aandiende, kwamen die tussenringen in huis en stapte ik vrolijk rond in de Botanische Tuinen van Utrecht.
Dit is een resultaat en weet je: ik heb geen idee meer welke bloem dit is. Ik weet dat ik deze bloem in de vroege lente fotografeerde, met een 90 mm macro-objectief en drie tussenringen… en ik weet dat ik toen voor een keer door luiheid werd overmand en niet het bijbehorende informatiebordje fotografeerde. Het is namelijk zo dat tussenringen heel goed zijn om heel dicht op je onderwerp te kunnen kruipen, maar een gewone foto wordt dan wazig. Niet een beetje wazig, nee, je kan echt niets onderscheiden. Macro wordt echt macro… maar een normale foto wordt niets. Een mistbank.
Ik had toen al een paar keer voor de gelegenheid die tussenringen geplaatst en verwijderd en ik was dat een beetje zat. Ik weet het, dat is niet echt professioneel, maar haal een objectief van de camera en de camera is een stofvanger. Stof lijkt klein en weinig, maar in een camera wordt het snel veel en groot. Stof slaat namelijk neer op de sensor en dat wordt meteen zichtbaar. Dan kan je weer de sensor gaan schoonmaken. Vermijd dus zoveel mogelijk het wisselen van objectieven. En nee, ik weet niet welke bloem dit is, en ik heb het niet opgeschreven noch het bordje vastgelegd.
Ik vind het wel een mooi abstract werk. De draaiing van de bladeren om de bloem heen suggereert een soort van kolkige activiteit. En daarom heb ik deze lentefoto toch online gezet op Werk aan de Muur. Want het is wel een bloem, maar dat zie je niet zo, en het is een abstract en dat zie je meteen.
Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!
Strandgoesting
Als het zomer is, hebben mensen strandgoesting en vertrekken de meeste weer naar het strand. Mag ook wel na de winter, en de meestal nog wat koudere lente. Iedereen is vaak nog bleek als melk en dan heb je behoefte aan zon en warmte. Eerst een paar uur in de file naar het strand, en daarna hutjemutje bij elkaar zitten op het strand. Rondom elke opgang naar het strand zit alles opeengepakt tot het punt dat je niet fatsoenlijk kan lopen zonder iemand zand in het ijs, de friet of het gezicht te schieten. Daarna weer terug naar huis.
Tip: pak de trein. En stuif in sneltreinvaart de file verderop voorbij. Zwaai nog even en je bent in een mum van tijd op de plaats van bestemming. Je bent eerder dan de massa binnen, je kan ook op je gemak een plaatsje zoeken en je hebt nóg meer tijd om bij te kleuren.
Gezellig!!
Nog een tip: Als iedereen bij een opgang nu eens 100, 200 of 300 meter verder liep wordt de drukte allengs minder en kan je op je gemak van de zon genieten en, als je wilt, streeploos bijkleuren. Als ik op het strand ben, loop ik altijd eerst een meter of 500 door om de drukte te ontwijken. Die drukte hoef ik niet. Het is al druk genoeg overal. Dan ga ik het niet nog eens opzoeken.
Maar okee, zomer is strand, strand is fijn! Deze foto maakte ik in september 2012. Het was zonnig en warm en ik wilde de zomerse warmte vastleggen. Dat lukte wel, de warmte is goed opgeslagen in de foto en slaat mij wel in het gezicht! En de silhouetten van de twee wandelaars bleek een added bonus. De foto verbeeldt echt een vakantiegevoel. Precies waar ik naar zocht!
En natuurlijk staat deze foto op Werk aan de Muur!
Wilt u trouwens een workshop fotografie, om later hetzelfde te kunnen doen? Hierrr is de oplossing!!
Haaa, die lente!
“Als de lente kommmmtttt, dan stuur ik…”
mijzelf het liefst naar buiten!
Jawel! Het is eindelijk lente! Deze blog lag al even klaar in februari 2018, maar toen kwam ineens die flap winterse/polaire/arctische/Siberische (doorhalen wat niet van toepassing is) vrieskou over ons heen. Alle ontluikende natuur stond in een keer stil, bloemen trokken zich als het ware terug in de grond, vorst, sneeuw, ijs… dus ja, dan ga je niet opgewekt kakelen over een lente die niet in velden of wegen te bekennen is. De lente hort en stoot nu, maar die is echt onderweg en hier zijn wat tips om straks lekker buiten bezig te zijn met je camera.
1. Kleed je goed aan! De lente mag zich wel aandienen, maar dat wil niet zeggen dat het meteen warm en behaaglijk is. Zeker eind februari en maart wordt het vaak nog behoorlijk koud en kan het ook nog wel sneeuwen. En je bent waarschijnlijk langer dan tien minuten buiten.
2. Let ook goed op je apparatuur. Het voorjaar staat bekend om zijn drogere periode. Februari is gemiddeld zelfs de droogste maand van het jaar. Die drogere periode duurt nogal eens tot half juni waarna het weer in een klap omslaat en de zomermoessons beginnen. Het wil niet zeggen dat het in het voorjaar nooit regent. Bereid je dus voor! Een camera is wel bestand tegen spatwater zoals een 
beetje regen, maar je kan er niet mee onder de douche. Bescherm je spullen! Als het regent, bescherm je camera onder de jas of neem een camerahoes mee. Dat is een doorzichtige regenjas waarin je de camera kan inpakken. Die regenjas is transparant zodat je wel op het display kan kijken. Verder heeft het een opening om daar het objectief doorheen te steken. Ik vind zo’n hoes niet zo handig. Het is wel functioneel. En soms heb je hem nodig.
3. Neem ook altijd een extra batterij mee. In koud weer lopen batterijen sneller leeg, en niets is zo frustrerend om ineens een lege batterij in de camera te hebben. Stop een volle batterij in de broekzak of elders op het lichaam, zodat die warm blijft
4. Neem een macro-objectief mee, als je dat hebt. 
Wanneer het echt lente is geworden – zeg maar vanaf april – ontluikt het leven. Ontluikend leven begint klein: steeds meer kleine bloempjes duiken op, kleine beestjes gaan rondkruipen, en met een macro-objectief maak je dat leven zichtbaar. Je ziet echt meer met een macro.
5. Neem ook een polarisatiefilter mee. Een polarisatiefilter is net als een polaroid zonnebril, het haalt schittering weg en maakt daarmee dingen zichtbaar die anders onzichtbaar bleven. En wat een polarisatiefilter doet lees je hier en hier. Een polarisatiefilter is overigens niet gebonden aan een bepaald seizoen. Alleen in de winter ligt hij bij mij in de kast: dan heb ik hem echt te weinig nodig om altijd mee te slepen.
6. Trek rustige kleding aan. Dat is geen grap. Geen rode broek, geen wapperende blouses en andere zaken die de aandacht trekken. Dieren zien je echt al van ver aankomen. Zo probeerde ik ooit vlinders in de vlinderstruik te fotograferen, terwijl ik een rode broek droeg. Doe maar niet. Ik zag de vlinder steeds in alarmstand gaan en wegvliegen en pas weer terugkomen nadat ik mij had terug getrokken. Dat gebeurde een paar keer en dat was een kleine strijd wie dit zou winnen. De vlinder won.
7. Ga eens op tuinsafari als je een tuin met groen hebt! Je hoeft echt niet ver te gaan om iets te vinden. In de gewone achtertuin gebeurt van alles. 
Je ziet het niet meteen, maar het krioelt er echt van het kleine leven. Op de grond, onder de bladeren, aan takjes, bloesem. Deze hommel vloog net op toen ik afdrukte en ik kreeg hem echt per ongeluk op de foto. Bij de buren is het gras echt niet altijd groener. Achterdeur uit en je bent er. En de volgende keer wil ik die hommel echt beter op de foto…
8. Neem de tijd. Overval de omgeving niet met je aanwezigheid. Alle dieren zien je dan als een gevaar en houden zich schuil. Ga zitten en beweeg met mate. Als de omgeving eenmaal aan je gewend is, komen de dieren in beweging en dan zie je echt van alles om je heen gebeuren.
9. Zorg voor schaduw. Dat heeft niet zo zeer met de lente te maken, maar meer met de techniek. Een felle lentezon is natuurlijk fijn en warm, maar geeft wel messcherpe schaduwen en harde beelden. Dat wil je niet in de lente. Als je fotografeert, doe dat het liefst in de schaduw: het licht is dan zachter en meer diffuus, de schaduwen en de kleuren zijn zachter. Natuurlijk heb je schaduw niet op afroep beschikbaar en soms is de enige schaduw die van jezelf. Gebruik die dan. Ga met je rug naar de zon staan en probeer jouw schaduw over jouw onderwerp te laten vallen. De foto komt er veel beter uit.
Je hoeft je natuurlijk hier niet allemaal aan te houden. Als het mooi rustig weer is, grijp dan je camera en loop dan gewoon naar buiten. Dat is geen probleem. Maar als de wolkjes regen voorspellen en/of de media roezemoezen van iets “dat er aan komt” bereid je dan iets beter voor om ongelukjes onderweg te voorkomen.
Happy shooting!
Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!
Wat doe je met regen?
In Wat kun je doen met de herfst ging ik al een beetje in op de herfst, maar ik breid dat een beetje uit naar regen in het algemeen. Wat kan je doen als het regent? Regen komt namelijk in elk jaargetijde voor. Moet je dan maar inpakken en wachten totdat de nattigheid voorbij is? Nope. Ook dan heb je mogelijkheden. Meer dan je denkt.
Regen en buien
Okee, maar eerst even wat uitleg over regen en buien.
Wat is een regenbui, of gewoon een “bui”? Een bui is een plaatselijk optredende neerslag van voorbijgaande aard. Als het weerbericht het heeft over buien, dan kunnen die overal zomaar opkomen. Je wordt er nat van, maar daarna schijnt vaak weer de zon. Buien kunnen hevig zijn, maar zijn kortdurend. Ze kunnen heel het jaar voorkomen, maar je hebt ze meer in de lente, zomer en vroege herfst. Regen is een ander verhaal. Regen is een structurele neerslag die je op de kaarten al van ver ziet aankomen en waarvan het begin, de duur en intensiteit redelijk goed te voorspellen zijn. Echte regen kan ook heel het jaar voorkomen, maar je ziet het meer in de herfst en winter. Regen is langdurig.
Volg dus het weerbericht en de voorspellingen als je naar buiten gaat, al dan niet met een camera.
Je hoeft echt niet alles in te pakken en het einde af te wachten als het siept of saust. En als er neerslag dreigt, neem dan een camerahoes mee, om je dure camera in te verpakken. Je neemt hem ook niet mee onder de douche, want dan gaat hij kapot, dus buiten moet hij ook een regenjas aan. Zo’n camerahoes kan je natuurlijk kopen, maar ik kreeg de mijne bij een abonnement op een fototijdschrift. Beetje tijdschriften scannen op de goodies en dan heb je a. fijne informatie en b. fijne kleine nuttige hardware erbij.
Wat kun je fotograferen met neerslag?
Regen als beeldelement leent zich goed om een verhaal te vertellen. Wat zegt de volgende foto, die ik nog had liggen? Er is vaag een kale boom te zien, dus dit is in de late herfst, winter, of vroege lente. Verder vocht op het raam, dus vochtige lucht wat wijst op mogelijk regen of mist, en afkoeling. Er kan natuurlijk een bui geweest zijn, maar die heb je meer in de warme periode, en met een kale boom in beeld gaat het hier niet om de warme periode. Er is wel een open blauwe hemel en dat maakt regen ook onwaarschijnlijker. Als er iets was, was het misschien mist… De foto is gemaakt op 11 december 2013 in Tilburg, om 11.55 uur. (Weerstatistiek Gilze-Rijen)
Die foto zelf zegt niet zoveel, vandaar dat ik er niets mee heb gedaan. Wel handig als je de foto nog hebt slingeren. Voor in een blog bijvoorbeeld.
Dan zegt deze foto iets meer. Deze komt uit dezelfde serie als de stormfoto in mijn vorige blog. Dit is een woonhuis aan de Jaagweg in Purmerend in een storm waarin je liever niet buiten was (windkracht 11). Deze foto maakte ik vanuit de rijdende bus, niet vanwege het huis maar vanwege het weer. Het was hondenweer, geen hond op straat, ook geen kip, en dat gevoel voel ik nog steeds als ik deze foto’s zie. Het gaat er ook niet zozeer om wat je wilt wilt laten zien, maar ook wat je niet kan laten zien. Een foto ontstaat ook in het hoofd.
Het hoeft ook allemaal niet zo moeilijk te zijn. Alles is te fotograferen, vind ik. Deze foto is een echt ouwetje, de eerste waarin ik echt een verhaal probeerde te vertellen. De ondergaande zon, schemering, mensen komen thuis in hun warme huis, straatlantaarns gaan aan, en buiten is het nat en koud. Okee. Heel simpel, maar het vertelt wel alles.
Genoeg met die natte ramen! Nogal depressief!
Reflectie
Als het geregend heeft, liggen er plassen en poelen op straat. Daar kan je mooi mee spelen. Je moet het wel zien, maar in de plassen zijn vind je vaak mooie reflecties. Je moet er echt heen, en afhankelijk van de grootte van de plas moet je soms knielen, hurken of buigen, maar dan heb je vaak wat. Hier had het dus geregend, en was het verder windstil; het regenwater is glad zodat het torentje mooi zichtbaar werd. Vaak is het prijsschieten. Plassen zat en er is altijd omgeving in de buurt.
Lichtbreking en regenbogen
Ah, regenbogen dan. Een regenboog staat altijd recht tegenover de zon. Je kan een regenboog vaak tijdens de bui zien (niet tijdens regen dus, want dan is het meestal alleen maar grijs) als de zon in de rug staat. Het middelpunt van de regenboog staat altijd evenveel graden onder de horizon als de zon boven de horizon staat. Vandaar dat de boog ‘s ochtends of ‘s avonds groot is, want dan staat de zon laag. Je moet maar het geluk hebben om op het juiste moment op de juiste plaats te staan, en dan mét een camera. Ik heb dus weinig regenboogfoto’s en wat ik heb is maar zozo. Veel lelijke gebouwen er omheen. De stadsfoto wilde ik daarom niet gebruiken wegens die lelijke kiet er omheen. In Frankrijk zag ik ooit in het veld een complete knallend felle regenboog, zo fel heb ik ze daarna nooit meer gezien.
Maar je als je per se moet kan je het toeval wat helpen. Okee, het is geen regen of een bui, maar eigenlijk ook weer wel: het is een kunstmatige opgewekte bui. Onder een fontein word je net zo nat. En dan kun je ook mooie beelden maken. Hier een deel van een regenboog in Park Transwijk in Utrecht. Ging ik aan de overkant dan zag ik de lichtbreking niet. Ik herinner mij dat ik bewust ben omgelopen om de zon in de rug te hebben.
Je kan dus heel veel spelen met regen, buien, regendruppels en water in het algemeen. Als je vooral probeert droog te blijven, blijven je foto’s vaak eenheidsworst en saai. En met regen verruim je je mogelijkheden. Je wordt creatiever en je foto’s worden vaak spannender. Daarom liet ik de standaard bloemen en bladeren met regendruppels achterwege. Die lagen te veel voor de hand. De mogelijkheden zijn onuitputtelijk. Het gaat vooral om kijken en waarnemen met de voortdurende vraag “Is dit wat?” En dan blijkt dat eigenlijk alle beelden – ook die met regen en nattigheid – gewoon fotografeerbaar zijn. Je moet het alleen even zien.
Lente is eigenlijk niet zo spannend..
De lente is eigenlijk niet zo spannend.. Na de kou en de duisternis van de winter is het een verademing weer de ramen en deuren open te kunnen gooien. Gewoon naar buiten te kunnen zonder je helemaal in te moeten pakken. Het zonlicht geeft weer energie! Je kan meer! Je wilt meer! Je doet meer! Leve de lente! En ik verkies de lente boven de zomer, want ja, na de zomer komt de herfst en dan weet je alweer hoe laat het is. Wintertijd ja.
Maar als het om foto’s gaat, heb ik liever de herfst en winter. In de herfst was ik met paddenstoelen aan de gang, of met iets abstracts zoals Abstract water of Herfst, in de winter maakte ik IJsbodem en Poolvlakte of slaagde ik er in de seizoenen te combineren, en haalde ik daar voldoening uit. Het was iets nieuws, ik kon daar mijn ei in kwijt. Ik kon aan onopvallende dingen een draai geven en die er heel anders uit laten zien.
Maar de lente? Hoe fijn de lente ook is, het is niet spannend. Ik kan het verschil niet precies bepalen, maar er is een verschil tussen de seizoenen, dat in andere seizoenen niet voorkomt. Is het het verval en afsterven in de herfst (paddenstoelen en gele bladeren) dat de herfst interessant maakt? Is de kleurenpracht van de herfst dan anders dan de kleurenpracht van de lente? Is het de vorst en het ijs dat de winter mooi maakt? Waarom is de lente dan voor mijn gevoel zo ja, gewoontjes, met zijn ontluikend leven, zijn jong grut, zijn bloemen en kleurenpracht?
Ik weet het niet. Je wilt iets bijzonders vastleggen. Maar het ontluikende leven is blijkbaar niet bijzonder, niet spannend genoeg. Dat is raar, want noem mij iets dat bijzonderder is dan leven en in al zijn verscheidenheid, en het blijft stil. Het leven is van zichzelf al heel bijzonder.
Elk seizoen heeft zijn mogelijkheden, maar zelfs de zomer biedt meer fotografische mogelijkheden dan de lente, zegt mijn gevoel. Ik heb wel rudimentaire ideeën, maar die moeten nog rijpen. Ik weet niet waar die ideeën op uitkomen.
Het wil niet zeggen dat ik de lente zal laten liggen. Ik ben nu een jaar bezig om de seizoenen met alle verscheidenheid te documenteren en vast te leggen. En als dat voor de lente betekent: bloemen, bloemen, bloemen, en hier daar een lammetje, so be it! Het hoort er allemaal bij. Maar spannend is het niet.
