Voortschrijdend inzicht

Een van de voordelen van digitaal fotograferen is, dat je zonder al te veel toestanden je foto’s met nieuw inzicht kan herbewerken als je er niet tevreden mee bent. In the old days moest je negatieven opsnorren, de doka induiken, alles klaarzetten, papier belichten, papier in de baden laten opkomen en fixeren en drogen. Allemaal erg leuk – ik heb het ook gedaan – maar ook wel erg bewerkelijk. Kostte wel een avond.

Met digitaal is het allemaal anders. Je kijkt op je scherm, en als je iets raars ziet op een foto vergroot je die tot 100% voor nadere inspectie. Is er iets mis, open je het Raw-bestand als je je werk opnieuw wilt doen. Allemaal in de woonkamer, met gedempt licht dat wel, want een doka is niet meer nodig, maar als de zon een puist licht naar binnen schijnt zie je ook niets meer en schiet je ook niets op. Verder geen gedoe.

Vliegenzwammen
Een paar vliegenzwammen die ik vond in de R.A. Kartinistraat in Utrecht. Klik voor groot.

Zo vond ik gisteren op mijn harde schijf een aantal mooie foto’s van vliegenzwammen. Dat zijn die rode met witte stippen. Ik was vorig jaar op paddenstoelenjacht en vond er een stel in de R.A. Kartinistraat in Utrecht. Niet bepaald een plaats waar je paddenstoelen zou verwachten. Een steenstraat, met een slootje met daar tussenin een groenstrookje. Daar stond er een stel. Op die straat lag ik op mijn buik om een stel paddenstoelen te fotograferen.

Toen in 2012 was ik redelijk tevreden over die foto’s. Onderwerp groot en scherp, veel kleur ook nog, dus okee. Er zat alleen ruis in de foto’s. Ik wist dat je met een opname altijd wel wat ruis meekrijgt die je dan moest wegpoetsen. Ik kreeg die ruis echter niet weg, niet zoveel als ik zou willen. Op een gegeven moment accepteerde ik de ruis maar als een gegeven en zette de foto’s online. Per slot, als die foto’s op canvas zouden worden gedrukt, was die ruis ook niet zichtbaar, smokkelde ik een rechtvaardiging naar binnen.

Die foto’s hebben een jaar online gestaan, van zeg oktober 2012 tot vandaag 15 oktober 2013. Met kleur. Helemaal scherp. En met wat ruis. Anderen zagen het misschien niet. Ik wel.

In de loop van dit jaar ben ik de Raw-converter van Photoshop Elements echt meer gaan gebruiken. Mijn ervaring werd dat bewerking in de Raw-converter sneller en beter was dan in de ‘echte’ bewerker van Elements. In Elements kan je natuurlijk heel veel, maar de converter kan het een ietsje beter. Hooglichten verminderen, extra belichting, contrasten. Noem maar op, het zit er allemaal in. Natuurlijk kan ik het hebben over het grotere en duurdere broertje Photoshop dat nog veel meer kan, maar dat bewaar ik voor een andere blog. Daar kan ik ook nog een ei over leggen.

In een verloren moment – dat moet in de zomer geweest zijn – bekeek ik het tweede tabje in de converter, met daarin de schuifjes voor de Luminantie en de Kleur. Beiden bleken de ruis en kleurruis weg te poetsen. Echt weg te poetsen. Owwww.. zit dat daaro??  En daarboven vier schuifjes om de scherpte aan te passen. Precies wat ik miste en zocht. Inzicht ineens. En het lag zo voor de hand. … Dus toen ik gisteren die oude paddenstoelen weer tegenkwam, ben ik eens een uurtje of anderhalf bezig geweest om die platen helemaal opnieuw te bouwen, met de nieuwste inzichten. En dit zijn ze. Ze zijn dus niet nieuw, maar eigenlijk toch weer wel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *