In de webshop: het Beusebos in Purmerend

Geef een reactie
Het Beusebos in november 2017

Het Beusebos is een klein ongerept wandelgebied in Purmerend. Aangelegd in 1975. Het is slechts 17 hectare groot met wandelpaden, wat bos en een meer. Het is er stil. Er verblijven ook zeldzame en beschermde diersoorten. Een dagje Beusebos verfrist je hoofd. Logisch dus dat het Beusebos populair is onder de Purmerendse bevolking. Er is nog het grotere Purmerbos, maar dat bos is zichtbaar gerept met onderhoud en vaak lege plekken door het reppen.

Groot was dan ook de ontsteltenis dat een grote hotelketen van plan is om het Beusebos plat te gooien ten behoeve van een enorm Toekanhotel. Weg bos, weg meer, weg rust, enter een kist van een hotel met een asfaltlaag om op te parkeren. De ontsteltenis werd alleen maar groter toen de lokale politiek het plan ging steunen. Protesten mochten tot op heden niet baten.

Het was ook de reden dat ik in de herfst van 2017 besloot maar eens het Beusebos in te gaan voor wat leuke plaatjes, nu het nog kon.

Modder

Dat bezoek bleek in die herfstmaand een beproeving. Door de regen waren de paden onbegaanbaar, mijn schoenen werden onbegaanbaar, mijn fietsje kreeg kuren van de modder in de versnelling. Er kan heel wat modder zitten tussen het wiel en een spatbord. Nee… dat was geen lolletje. Wel flink wat plaatjes gemaakt, want zo snel geef ik niet op, en ik besloot in het voorjaar terug te komen als alles er weer droog en lentefris bij stond.

Afgesloten

En dan blijkt in april ineens het bos afgesloten. Dikke hekken voor de paden. Er zou vuurwerk zijn afgestoken, er zouden motorcrossraces zijn gevoerd en er zouden door anonieme mensen planken met spijkers in de paden zijn aangebracht. Dus dicht met dat bos! Meteen! Alleen de zeldzame en beschermde dieren mogen er nog in.

Dat bos gaat dus niet meer open en heb ik alleen nog maar beelden uit de late herfst.

Het bijgevoegde beeld is dat van het meer. Omdat ik vrees dat het Beusebos nooit meer open gaat totdat de Toekan komt, maakte ik de omgeving oud sepia, met nog dat frisse meer in kleur. Ik vind dat wel een fijn beeld als geheel. Het geheel geeft mij een gevoel van een tijd die voorbij lijkt. Dat moet nog blijken want de provincie Noord-Holland moet ook nog beslissen over de toekomst van het Beusebos én er verblijven zeldzame en beschermde dieren die volgens de wet beschermd moeten worden. Dat moet ook nog blijken, want een wet is ook maar een wet die je in elke richting kan interpreteren.

Word de natuur gediend of weer de economie?

In elk geval staat dit werk nu op Werk aan de Muur zodat het Beusebos daar behouden blijft! Lees ook meer over het Beusebos hier.

 

Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!

 

In de webshop: Dansen op het water

Geef een reactie
Twee waterlelies in bloei. Klik voor groot.

Dit lijkt een beetje op de Indische Waterlelies in De Efteling. Je zou er zo dansende elfjes in verwachten, dansend op de muziek van Bert Kaempfert’s Afrikaan Beat.

Het zijn twee waterlelies in bloei. Deze waterlelies zijn van de soort James Brydon. Het zijn waterplanten: de bloemen en bladeren drijven op het water, maar de wortels houden de planten op hun plaats. Met zo’n zestig soorten is dit een kleine familie. De planten komen wereldwijd voor, buiten de poolstreken en de woestijnen.

In Vlaanderen en Nederland komen van nature de gele plomp (Nuphar lutea) en de witte waterlelie (Nymphaea alba) voor. Dit is roze variant.
De plant heeft zon nodig. Alleen in de volle zon openen de bloemen. ‘s Avonds sluiten de bloemen voor de nacht. De bloeitijd is van juni tot september en de plant is ongeveer 10-30 centimeter hoog. De plant heeft verder geen bijzondere verzorging nodig, die doet het zelf wel. En verder is James Brydon geschikt voor de vijver.

Dit was een beeld wat ik al een tijdje in gedachten had. Een close-up van een waterlelie, met in de achtergrond onscherp eenzelfde bloem om het visuele gat op te vullen. Ik zie waterlelies wel vaker drijven op het water, maar dan zijn ze te klein, of niet zo roze als deze, of te ver voor een goede foto, of de belichting is niet goed, of het perspectief laat te wensen over, of ik heb een kudde mensen om mijn heen die het niet op prijs stellen als ik de tijd zou nemen voor een foto. Kortom: vaak gezien, nooit echt kunnen fotograferen.

Ik vond deze waterlelies in de Botanische Tuinen in Utrecht. De omstandigheden waren goed en ik had de tijd, dus nu was het raak. En natuurlijk staat dit werk op Werk aan de Muur!

Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!

Het BTW nummer op website?

Geef een reactie

Sinds 25 mei 2018 wordt de AVG/GDPR gehandhaafd. De AVG beoogt de privacy van de burger te vergroten en legt meer verantwoordelijkheden bij organisaties om die privacy te beschermen. Lees hier meer over de AVG. Die AVG was wel een dingetje in het voorjaar, hoor. Iedereen was er mee bezig.

Op grond van diezelfde AVG is de Belastingdienst door de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) nu op de vingers getikt dat het gebruik van het BTW-nummer in deze vorm niet meer mag. De Belastingdienst verstrekt namelijk een BTW-nummer aan BTW-plichtige organisaties dat eenvoudig het BSN is, met een extensie zoals 123456789.B01. De AP stelt nu dat het BSN een identificeer persoonsgegeven is, en dat het daardoor binnen de regels van de AVG valt. Het BTW-nummer is daarmee ook een identificeerbaar persoonsgegeven en valt dus ook binnen de AVG.

 

De fiscus moet dus met een ander nummer komen en wel per 1 januari 2019.

Hoe zit dat? De AVG was al sinds 26 mei 2016 van kracht, met een invoeringstermijn van twee jaar. Binnen die termijn van twee jaar hadden organisaties de tijd om hun systemen op orde te krijgen en te voldoen aan de AVG. Nu is het juli 2018 en komt de AP met een aanwijzing dat de Belastingdienst alsnog per 1 januari 2019 aan de regels moet voldoen. Is de Belastingdienst niet gewoon in overtreding? Moet er niet gewoon gehandhaafd worden? Is een uitstel niet een precedent?

Nu zal het mij een klein worstje zijn hoe de AP en de Belastingdienst dat samen oplossen. Je bent nu eenmaal meer mattie met de een dan met de ander, en geef je wat sneller respijt aan de een dan aan de ander, en ik denk zelfs dat de naam Belastingdienst al genoeg is om gefavoured te worden tot minstens 1 januari 2019, en ik denk dat de meesten van ons ook wel onder de noemer ander zullen vallen, dus hou zelf zou veel mogelijk je eigen zaakjes AVG compliant. Je bent waarschijnlijk zelf geen mattie met de AP, dus maak je geen illusies.

Website

Nu moet het BTW-nummer ook op de website staan, zoals is te lezen op de site van de Autoriteit Consument en Marketing (ACM).

Laat dat even op je inwerken. BTW-nummer. Op je website. Verplicht door de ACM. Identificeerbaar persoonsgegeven. En de AP stelt dat dat niet meer mag. Tja. Heerlijk man, die regeltjes. Zeker als de Belastingdienst twee jaar de tijd heeft gekregen om dit probleem te onderkennen en een alternatief te verzinnen.. maar nu pas in de benen komt, alleen maar omdat de AP het zegt.

Maar dat BTW-nummer op de website… dat gaan we dus niet doen hé? Dit is een enorm gegevenslek. De AP zegt al dat dat nummer in deze vorm niet mag en dat er een alternatief nummer moet komen, en de ACM zegt weer dat dat nummer in deze vorm op de website vermeld moet worden. Het is een Catch-22. Je wordt altijd wel gebeten. Als het niet door de hond is (AP), dan is het wel door de kat (ACM), maar feitelijk ben je altijd de sjaak.

Daarom heb ik besloten om het BTW-nummer op de website niet te vermelden omdat het een identificeer persoonsgegeven is. Straks heeft iemand mijn BSN/BTW-nummer opgeslurpt en staat ergens met mijn nummer anoniem in de kassen fijn te plukken, waarna ík later de belastingaanslag krijg wegens vermeende inkomsten. Of iemand heeft een lening gevraagd en gekregen met jouw BSN en sta je ineens bij de BKR geregistreerd. Bestellingen op jouw naam. Vreemde afboekingen op je creditcard. Alleen maar vanwege een verplichting van vermelding van je BTW nummer, dat door de AP onwettig is verklaard. En de onbekende dader ligt op het kerkhof.

Dus weg ermee.

Ik heb op mijn website op de Contactpagina nu staan “BTW nr opaanvraag.B01″ en daar moeten ze het maar mee doen. Ik wil het best wel verstrekken als ik vooraf weet aan wie ik het verstrek, en dit nummer staat ook mijn facturen. Maar ik ga het nummer niet te grabbel gooien op mijn website, waar heel de wereld het nummer kan opslurpen. Ik merk het wel wanneer ambtenaar zus of zo gaat pennenwippen om te zeggen dat dit niet mag. Dan komt daar wel een discussie uit. En voer voor een nieuwe blog.

 

Foto’s met context

Geef een reactie
Een parasol die tegen de felle zon beschermt. Fotomoment dus. Klik voor groot!

Een van de dingen die ik het moeilijkst vind, is foto’s maken met context. Ik ben overtuigd dat alles, ja echt alles zinvol is te fotograferen mits je er een verhaal van kan maken. En dat alles in een beeld vervat. En het plaatsen van context doe je met beeldelementen. Ik schreef al eerder over beeldelementen hier en hier. Zij helpen de kijker de foto te interpreteren.

In het ideale geval weet je met een blik meteen waar de foto genomen is, wat de situatie was en in welke context de getoonde handeling geplaatst moet worden. Je hoeft niet na te denken van ” ummm… wat wat dat ook al weer?” Die informatie hoort in dat ene beeld vervat te zijn. En ja, dat vind ik soms wel moeilijk.

 

Kiekje erbij?

Ik doe daar niet moeilijk over om dat te erkennen. Je moet niet alleen kijken, maar je moet het verhaal ook zien. Een blik op mijn harde schijf laat je veel, heel veel foto’s zien die context missen en je dus niet alles vertellen. Kiekjes dus. Nu vind ik kiekjes niet erg – ze horen erbij. Zeker in een serie waar minstens een verhalende en helpende foto zit blijven ze wel eens een tijdje hangen. Verder kan je kan er vaak niet veel mee en ze nemen ruimte in.

De foto hierboven is er een waar wel een verhaal in zit. Kijk er eens naar (hier in het groot) en vraag je af wat je nu echt ziet.

Het is duidelijk een doek met een herkenbare standaard. Dat moet wel een parasol zijn. Een paraplu is het niet, want die is ondoorzichtig en hier komt een puist licht doorheen. Dat licht moet dan de zon zijn. Er is dus een felle krachtige zon. Dat moet zomer zijn. De stang staat ook nog gebogen dus de zon staat al lager aan de hemel, dus het is waarschijnlijk al in de vroege avond. Verhaal: het is zomer en warm en een kleurige parasol werpt een schaduw, en beschermt tegen de felle warmte.
Je hebt hem. Een beeld van een warme zomeravond.

Het klopt ook wel. Ik maakte deze foto op 1 juli 2018 om 20.11 uur. Het avondeten was al door het kanaaltje, borden stonden nog op tafel, we zaten uit te buiken en mijn oog viel op de parasol die mij beschermde tegen het felle licht. Die parasol had ik uitgeklapt, omdat ik anders door het tegenlicht mijn vriendin niet goed kon zien. Ik zag het verhaal, greep mijn camera die naast mij lag (jawel! houd de camera altijd in de buurt!) en maakte deze foto. Ik maakte er overigens meer, maar koos deze uit.

Je moet dus a. kijken en b. zien. Liefst altijd, want situaties komen doorgaans maar een keer voorbij.

Niet werkende voorbeelden

Hier is een foto die voor mijn gevoel niets of weinig vertelt. Zelf weet ik de context wel, en ten tijde van de foto vond ik de opname heel gerechtvaardigd, maar als ik er nu naar kijk met wat meer afstand, is mijn eerste gedachte “Juist ja…”. Als ik dat denk, zal een ander die de context niet kent dat zeker denken!

In casu: er drijft een woning half in het water. Op het dak staan spullen gestald. Een persoon op het dak, een ander komt vanuit de zolder door het raam. Lijkt op een overstroming. En dan? Ik mis de context in het beeld. Waar gaat dit over?

 

 

 

 

In werkelijkheid was dit de voorstelling Mare van theatergroep Vis-a-Vis  uit Almere. Deze voorstelling uit 2017 gaat over klimaatverandering en overstroming door overvloedige regenval. Voor deze voorstelling was er een compleet bassin aangelegd en de voorstelling handelde dus ook in en op het water. Het blauwgrijze schot op de achtergrond schermde voorbereidende handelingen van de groep tijdens de voorstelling af voor het publiek. Links en rechts van dat schot kwamen dan humoristische “noodsituaties” in beeld drijven, zoals een nieuwslezer die de volgende ramp beschreef.

Maar zegt het iets in de foto? Nope. En dus bleven de foto’s slingeren op de harde schijf. Meer voor mijzelf, omdat ik de voorstelling gezien had en de foto’s zelf de context kan plaatsen. Of gebruiken in een blogje over beeldelementen.

Overigens zijn de foto’s niet in het geniep genomen. Vis-a-Vis stimuleert en promoot het gebruik van eigen fotomateriaal. “Neem zo veel en zo vaak mogelijk foto’s! Dat vinden wij helemaal niet erg!”, zeggen ze altijd bij het begin van een voorstelling (ik heb er meer gezien).  Dus doe ik dat maar 🙂

Conclusie

Maar de bottom line is: Als je foto’s maakt, probeer er dan met beeldelementen een verhaal in te stoppen. Dat is niet makkelijk, en soms verkijk je je erop. Maar als het lukt, heb je een verhaal in een beeld waar meer in zit dan alleen maar een plaatje.

 

Wilt u meer weten of fotografie, volg dan eens een workshop!

 

Hét verschil tussen Photoshop en zijn kleine broertje Elements

Geef een reactie

Al een flink tijdje werk ik met Photoshop CC en ik moet zeggen: dat bevalt heel goed. De mogelijkheden voor fotobewerking zijn voor het gevoel oneindig – echt, elke week ontdek ik wel weer een nieuwe functie of toepassing die ik toevoeg aan mijn vaardigheden. Photoshop heeft echt heel veel in huis.

Daarvóór maakte ik gebruik van Photoshop Elements. Als beginnend fotograafje koos ik toen (2011 alweer) voor Elements, omdat a. in de naam Photoshop stond en b. de prijs betaalbaar was. De toenmalige Photoshop Suite kostte destijds in de winkel meer dan 1000 foppen en dat was geen muizig prijsje voor een armlastig fotograafje. Ik keek dus naar Elements, reviews spraken van een kleiner broertje met nagenoeg dezelfde mogelijkheden, maar wel voor slecht 100 foppen of zo.

De keuze was snel gemaakt, want toen zag ik het verschil dat die prijzen rechtvaardigde niet zo. Nu wel natuurlijk, maar toen ontging het mij een beetje. Een gelijkwaardige tool voor eentiende van de  prijs van het grotere broertje… what’s the catch??

Toen kwam Photoshop CC op de markt met een abonnement van € 12,09 per maand. Ik nam de sprong en ik abonneerde mij. En ik kon gaan vergelijken. Wat heeft Photoshop CC wat Elements niet heeft. Nou duh…. het grootste verschil zit hem uiteraard in de beperking van Elements! Photoshop Elements kan foto’s voornamelijk in 8-bit bewerken. Dat zie en besef je niet meteen, maar in Elements zijn de meeste functies in 8-bit. Wat betekent dat?

Even een klein stukje techniek

Je kan hier even doorheen razen als je dit niet boeit. Ik geef het wel aan als deze technobabbel klaar is.

Digitale foto’s worden opgeslagen in bits. Een bit is een informatiegegeven die óf aan óf uit is: zeg maar wit of zwart. Hoe meer bits een foto heeft, des te hoger is de kwaliteit van de foto. Een foto van 2 bit betekent dat elke pixel óf wit óf zwart is. Ik heb zo’n foto nooit gezien, maar ik denk dat het totaal beeld dan grijs is. Hoe meer bits een foto heeft, des te meer informatie er in een foto kan zitten.

Een camera maakt RAW bestanden (en wat RAW is vind je hier) van 16-bit. Een beeldelement wordt dan weggeschreven als 2x2x2x2x2x2x2x2x2x2x2x2x2x2x2x2 (2 tot de macht 16e dus) = 65536 mogelijkheden. Een kleur als rood heeft dan 65536 mogelijke tinten, zet daar dan groen en blauw naast dan heb 65536 x 65536 x 65536 = 281474976710656 mogelijkheden. Goh, dat is wel zo ongeveer de grootte van een RAW-bestand dat vers uit de camera komt.

Een RAW-bestand is in 16-bit opgebouwd en alle beeldinformatie zit daarin verpakt.

Einde klein stukje techniek. Je kan weer verder lezen. 🙂

Als je een 16-bit Raw-bestand inlaadt in Photoshop Elements en opent, krijg je de Raw Converter. Die opent automatisch met een Raw-bestand. In die Raw Converter kan je al de meest voorkomende bewerkingen uitvoeren die je in Elements ook kan. Elements heeft gewoon wat meer toeters en bellen, maar als je foto al klaar is in de Raw Converter, en je bent er tevreden over, sla je hem op. En als je voor opslag jpg kiest, en dat kiezen de meesten, gebeurt dat in 8-bit want jpg (lees hier de wiki) is nu eenmaal een formaat in 8-bit. Dan heb je al beeldverlies en is op dit punt geen aangebrachte beperking door de softwaremaker.

Wil je jouw foto echter verder bewerken in Elements loop je tegen verdere beperkingen op. Het Raw-bestand wordt dan verder geopend in Elements waar veel functies slechts in 8-bit bewerken. Dat is wél een aangebrachte beperking door de softwaremaker.

Beeldverlies

Kortom: je verliest dus beeldinformatie in Elements!

Nu is dat niet zo erg, want, zoals gezegd, als de foto klaar is en je slaat hem op naar een jpg, verlies je sowieso beeld-informatie. Een jpg is namelijk een 8-bit beeldformaat, dus wat voor mooie kunsten je ook uithaalt in Elements, de jpg die er uit voortkomt is altijd in 8-bit. En dat is niet anders in het grotere Photoshop CC, de jpg’s die je daarmee maakt zijn ook in 8-bit, want jpg… is onafhankelijk van de tool nu eenmaal een 8-bit beeldformaat.

Nee, het grote verschil wordt duidelijk als je je noeste arbeid in Elements wilt opslaan naar een psd bestand, het werkbestand dat ontstaat tijdens het bewerken en alle verrichte handelingen bevat. Zo’n psd kan ook een klepper van een bestand worden, tot wel een paar honderd MB groot.

Photoshop Elements slaat zo’n psd-bestand op in 8-bit. En dat betekent dat het uiteindelijk werkbestand een substantieel dataverlies ondergaat als je je werk opslaat. Je kan het zien als je een 8-bit psd opslaat. Dat gaat veel sneller dan een 16-bit psd-bestand. Photoshop CC slaat een psd op in 16-bit.

Het verschil

En dat is het verschil! De jpg mag dan wel 8-bit zijn (dan ben je eigenlijk al de sjaak), maar het opgeslagen werkbestand van Elements is ook 8-bit. En als je daar later op terugvalt, kom je die beperking weer gewoon tegen.

Dat maakt Photoshop Elements het kleinere broertje van Photoshop CC. Je kan er nagenoeg alles mee, maar functionaliteit is beperkt tot 8-bit.
Het Raw-bestand uit de camera is 16-bit ->
Opening in de Raw Converter is 16-bit ->
Opening in Photoshop Elements is nog steeds 16-bit, maar veel functionaliteit (niet alle) is beperkt tot 8-bit en opslaan in psd maakt een 8-bit bestand. En poef -> daar zit beeldverlies dat je nooit meer terugkrijgt.

En dat is de catch! Die beperking vind ik nog wel veel belangrijker dan een 8-bit jpg waar iedereen mee te maken heeft. Het verklaart waarom Photoshop Elements maar eentiende van de prijs van Photoshop kost. Elements is daardoor meer bedoeld voor de bewerkende hobbyïst voor wie de eisen lager liggen.

Maar als je jezelf serieus wilt nemen, neem je Photoshop CC met all-round 16-bit mogelijkheden.

Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!!

In de webshop: Compositie in blauw en geel

Geef een reactie

Een brandende lamp waarvan het licht tegen de muur schijnt. De lamp zelf is een metaalkleurige fitting met daarop kobaltblauw glas. Het glas loopt schuin af, in dit geval in de richting van de muur. Het lamplicht kwam in de foto als geel terug en in combinatie met het contrasterende kobaltblauw vond ik dat wel mooi.

Ik vind ook de scheidslijn tussen blauw en geel op de muur mooi, omdat die gelijk loopt met het lichtverval van het glas. De fitting is te zien door het blauw links en rechts. Het licht zelf komt van een LED-lamp.

In de webshop: Onweer en maan

Geef een reactie

Dit is een compositie van een maanfoto en een foto van een onweerscomplex, die ik beide had liggen. Deze situatie is dus nooit gebeurd. Ik was aan het spelen met de foto’s en probeerde of ik het beeld natuurgetrouw kon maken, voor zover dat hier kon: de maan samen met een onweersbui aan de hemel komt ook weer niet zo vaak voor. In die zin is dit beeld best bijzonder. Ik moest wel de wolken voor de maan laten schuiven en dat is hier ook wel gelukt. Daarna de belichting van beide foto’s op elkaar afgestemd en het geheel een nachtelijke uitstraling gegeven, want de onweersbui was overdag in fel daglicht genomen.
ik vind de blauwe oplichtende randen om de wolken heen best mooi. Ze geven een elektrische lading mee.

Wat is de regel van derden?

Geef een reactie
De maan en een onweerscomplex. Klik voor groot.

Je zal vast wel eens van de regel van derden gehoord hebben. De regel van derden is een compositieregel die al eeuwen lang wordt toegepast om het onderwerp in een beeld meer te benadrukken en het beeld mooier te maken. Het wordt ook wel de gulden regel genoemd, maar die benaming vind ik wat vager en normatief, en als je heel precies meet ook iets anders: de lijnen liggen in de gulden regel iets anders. Regel van derden zegt gewoon dat je je onderwerpen beter op eenderde van de rand moet zetten.
Let er maar eens op. In schilderijen, tekeningen, foto’s, ook op televisie zie je de regel steeds weer terugkomen. Bewust of onbewust… blijkbaar is de regel van derden nodig om een beeld aantrekkelijker te maken. Je ziet zelden een afbeelding waarin het onderwerp pal in het midden staat, of waarin de horizon in het midden geplaatst is.

En ik weet zeker dat jij tijdens het foto’s maken daar ook, misschien zelfs wel onbewust, met de regel van derden rekening houdt. Het oog wil tenslotte ook wat.

Wat is dan de regel van derden?

Heel eenvoudig.
De regel van derden is een compositieregel die de afbeelding in negen gelijke vakken verdeelt met twee evenwijdige horizontale lijnen en twee evenwijdige verticale lijnen. Plaats je het onderwerp van de afbeelding vervolgens op of vlak in de buurt van een snijpunt, dan wint de afbeelding als geheel aan kracht. De kijker vindt de afbeelding dan vaak mooier.

Voorbeeld

Als voorbeeld toon ik bovenstaande afbeelding, die ik samenstelde uit twee foto’s. Een foto kwam uit een serie uit juli 2017 van een onweerscomplex dat boven Nieuwegein hing, en de maan kwam uit een serie uit april 2018. Beide foto’s lagen hier ongebruikt en ik was een beetje met ze aan het spelen om daar iets spannends van te maken. Ik had er verder geen vooropgezet plan mee. Sterker nog: het doel was om mij meer bekend te maken met lagen en laagbedekkingen in Photoshop, en het streven was om de maan geloofwaardig achter de wolken te plaatsen. Een maan voor de wolken kan natuurlijk niet, en met de juiste laagbedekking kan je de wolken van de ene foto voor de maan van de andere foto plaatsen. Nee, ik weet ook niet hoe dat technisch werkt, maar het kan. De exacte handelingen en workflow laat ik ook even voor wat ze zijn, en bovenstaand werk kwam er uit.

 

Als ik nu de regel van derden zichtbaar over de afbeelding leg, dan zie je dat ik in het proces de maan ongeveer op het linker snijpunt heb gelegd. Dat deed ik niet echt bewust, hoewel het wel door mijn gedachten speelde, maar ik legde de maan daar neer toen ik vond dat dat wel mooi stond. Het onderwerp staat mooi linksboven, er zijn wat wolken links en rechts… het klopt gewoon.

 

 

 

 

Stel je nu eens voor dat ik de maan een stukje had opgeschoven, zo meer naar de rand, omdat ik die wolken links van de maan maar overbodig vond. Die wolken sneed ik dan weg. Weg ermee. Dan kreeg je dit beeld. Ik hoop dat je het met mij eens bent dat dit er niet uitziet. De balans is weg. Blijkbaar zijn de wolken ineens het onderwerp. En de maan komt daar een beetje per vergissing om de rand heen piepen, waardoor het beeld door het gewicht (voor mijn gevoel) naar linksonder gaat kantelen. Je ziet ook dat de maan niet op het snijpunt valt. En dan “klopt” het beeld niet. Wat doet die maan daar?

 

 

 

Nu zie je nog die snijpunten die ik er voor het gemak heb bijgeplaatst. Maar ook zonder snijpunten blijf je voelen dat er iets aan de hand is. Het “klopt” niet. Het beeld kiept.

 

 

 

 

 

 

 

Hoewel de regel van derden hier niet precies gevolgd is, werkt de foto toch voor mij. Klik voor groot!

En dat is in essentie de regel van derden: Plaats het onderwerp op de snijpunten van de lijnen en dan ben je al een heel eind. Maar niet alleen dat. De horizon kan je het beste uitlijnen op ongeveer eenderde van de bovenrand als je de voorgrond wilt benadrukken, of juist weer op ongeveer eenderde van de onderrand als je de lucht mooi vindt en die wilt benadrukken. Plaats de horizon liefst niet in het midden, want dat versaait de foto.

De regel van derden is een hulpmiddel om je foto beter uit te lijnen en sterker te maken. Maar voel je zeker niet gedwongen om daar koste wat kost aan te voldoen.. als de foto werkt, dan is het goed.

 

Wilt u meer weten over fotografie? Volg dan eens een workshop!